Mijn jeugdervaringen Laten we dit even uit de weg ruimen: Tony Hawks Pro Skater 1 + 2 is een meesterwerk. Door perfect de eerste twee uitjes van de iconische skateboardserie na te bootsen, geeft deze remaster me alles wat ik ooit van een game zou willen hebben. Ik sta versteld dat er op de een of andere manier zoiets goeds en puurs in de wereld is.

Ik speelde voor het eerst Tony Hawks Pro Skater, zoals velen deden, als kind dat gefrustreerd was door de complexiteit van echt skateboarden in de vroege jaren 2000. Na uren vechten met mijn vreselijke lichaam om gewoon een ollie te doen - alsjeblieft, waarom is dit zo moeilijk - voelde het fijn om een spel op te starten waarbij de fundamentele truc kon worden uitgevoerd met een enkele knop. Ik trapte over enorme halfpipes heen. Ik gleed langs de wieken van een helikopter. Ik verwonderde me over de ontgrendelbare Rodney Mullen-video's. Ik zong mee met 'Guerrilla Radio' van Rage Against the Machine, muziek die anders nooit in mijn huis was toegestaan. Zoals je je misschien kunt voorstellen, had ik hoge verwachtingen van Tony Hawks Pro Skater 1 + 2 - die we vanaf nu THPS1 + 2 zullen noemen omdat die naam veel te log is. We hebben al tien jaar of langer geen goede Tony Hawk-game gehad, afhankelijk van wie je het vraagt. Eerlijk gezegd ben ik niet zo onder de indruk van de serie sinds Tony Hawk’s Underground eind 2003 een bijna permanent verblijf in mijn GameCube nam, en geen enkele heeft de onberispelijke hoogten bereikt van de opvolger van Tony Hawk's Pro Skater 2 uit 2000.

Het idee dat een van mijn favoriete spellen aller tijden werd opgedoken voor een date met moderne consoles, was een droom die uitkwam. Gelukkig slaagde Vicarious Visions erin met THPS1 + 2. Sinds ik vorige maand de uitstekende Warehouse-demo in handen kreeg, sta ik versteld van de manier waarop de studio de mechanica van de originele games bijna perfect repliceerde. Hoewel er een gedetailleerde tutorial is om nieuwkomers en veteranen op de hoogte te houden, nam het spiergeheugen het bijna onmiddellijk over. Ik had er geen probleem mee om snel enorme combo's te verslaan - nou ja, enorm voor mij - en doelen te bereiken in de volledige game.

De gameplay THPS1 + 2 bevat ook een groot aantal kleinere wijzigingen die het zo veel beter maken. Mechanica uit latere games, zoals handleidingen, reverts en ruggengraattransfers, zijn aan de basis toegevoegd, waardoor extra scoremogelijkheden zijn ontstaan op niveaus waar ze voorheen niet beschikbaar waren. Nieuwe uitdagingen verlengen de hoeveelheid tijd die je in elke fase doorbrengt. Heck, je kunt zelfs op de rechter joystick drukken om het huidige nummer over te slaan als je het gewoon niet voelt. Ik waardeerde ook dat de muziek consistent is, wat betekent dat het herstarten van een run om een truc of uitdaging precies goed te krijgen, niet resulteert in een haperende, overslaande soundtrack.

Dat gezegd hebbende, THPS1 + 2 is meestal hetzelfde spel - of spellen, denk ik. De levels, hoewel deze keer veel mooier, zijn zo perfect dat ik geen grote veranderingen kon ontdekken. Geheime gebieden worden nog steeds op dezelfde manier ontgrendeld, zoals het grinden van de helikopter in het Hangar-level van Tony Hawk's Pro Skater 2. Ik kon zelfs tientallen jaren oude gidsen gebruiken toen ik me niet kon herinneren waar de volgende brief in S-K-A-T-E of een geheime videoband was verborgen. Het was alsof ik terugkeerde naar een ouderlijk huis en overspoeld werd door nostalgie, waarbij algemene details uiteindelijk plaats maakten voor nauwgezette herinneringen. De conclusie Er zijn tegenwoordig maar weinig game-ervaringen zoals Tony Hawk's Pro Skater. Skateboarden zijn alleen maar complexer geworden. En hoewel er zeker een plek is voor projecten als Skate en Session, die een meer realistische kijk op de extreme sport bieden, zijn ze nooit zo bevredigend als de serie waarmee het allemaal begon. Zelfs met al zijn veranderingen legt THPS1 + 2 perfect een moment in de tijd vast. Het is een beschadigde Polaroid-foto die is gescand, gedigitaliseerd en liefdevol is geretoucheerd. Het is grind dat uit een geschaafde knie is gehaald. Het is een goede nachtrust, onaangetast door nachtmerries en slapeloosheid. Het is, zoals altijd, precies wat ik nu nodig heb.