Final Fantasy VII Remake is een dramatisch spel met de vreemde gekke beats. De nieuwe DLC-aflevering met de jonge Wutai-ninja Yuffie Kisaragi is een gekke zijmissie die luchtig blijft tot het bittere einde. Het is de perfecte FFVII Remake Intergrade chaser.

Wat zit er in FFVII Remake Intergrade? In FF7R Episode INTERmission, zoals Square Enix het noemt, infiltreren de 16-jarige ninja-wonderkind Yuffie Kisaragi en haar partner/ondergeschikte Sonon Kusakabe Midgar op een missie om een gerucht 'ultieme materia' voor hun natie Wutai te stelen. Hoewel het paar tijdens hun missie samenwerkt met de eco-terroristische opstandeling Avalanche, werken ze nadrukkelijk niet samen met de Avalanche "splintercel" waartoe Barrett, Tifa en Cloud behoren. Al vroeg in de DLC-missie wordt Yuffie gewaarschuwd om niet met de hoofdpersonages van de game te communiceren. En als je probeert de Seventh Heaven-bar van Tifa Lockhart, het geheime hoofdkwartier van de groep, te bestormen, zal Yuffie fysiek worden weggeduwd door onzichtbare krachten.

In de originele Final Fantasy VII is Yuffie een optioneel personage dat de hoofdgroep pas ontmoet als ze Midgar hebben verlaten, dus het vooraf ontmoeten van het team zou de continuïteit die de remake probeert tot stand te brengen verpesten. Als zodanig brengen Yuffie en Sonon hun korte tijd in de stad door met hun eigen ding, terwijl de dramatische gebeurtenissen rond Cloud en vrienden plaatsvinden in hun periferie.

Als je niet vecht tegen andere Fort Condor-spelers in de kleurrijke minigame voor torenverdediging van de DLC of je bezighoudt met een handvol nevenmissies, is Yuffie's hoofdmissie kort en krachtig. Eerst moeten zij en Sonon een paar valse ID's bemachtigen om het Shinra-hoofdkwartier te bereiken. Om dit te doen, moeten ze hun contactpersoon achtervolgen door het industriegebied Sector 7, terwijl ze vechten tegen de Shinra-troepen die hem onderweg achtervolgen. Van daaruit gaat het verder naar Shinra HQ zelf, waar verschillende bekende gezichten uit een paar verschillende Final Fantasy VII-games het leven van de ninja's zuur maken.

Voor een personage dat maar drie en een half uur speelbaar is (exclusief minigames en side-quests), is Yuffie een behoorlijk goed uitgewerkte vechter. Met behulp van haar enorme ninjasterren kan ze vijanden van dichtbij bevechten met fysieke aanvallen, of ze kan haar ster gooien en ninjamagie uit de verte werpen. Haar metgezel, Sonon, is niet speelbaar, maar ze combineren en werken samen als ze samen in de strijd zijn en voeren krachtigere team-upversies uit van Yuffie's normale ninjamagie. Beide vechters zijn belachelijk snel, en wanneer de nieuwe dagvaarding Ramuh in actie komt, kunnen vijanden net zo goed vergeten hun families weer te zien. Yuffie's sterkste kracht is echter niet haar magie of haar ninja-vaardigheden: het is haar opgewekte karakter, haar can-do-houding en haar onhandige, ondeugende charme die haar door haar Midgar-missie loodst. Ik wil juichen als ze Shinra-soldaten dramatisch confronteert bij de hoofdpilaar die Sector 7 omhoog houdt, terwijl ze een duidelijk geoefende toespraak reciteert die bedoeld is om de harten van haar vijanden angst aan te jagen, ook al weet ik dat ze op het punt staat op haar kont te vallen.

De cast van de DLC, zowel terugkerende personages uit de eigenlijke remake als de nieuwe ninja, geven alles voor deze dwaze uitvoeringen. Suzie Yeung is onweerstaanbaar charmant als Yuffie, de tienerninja met een niet aflatende loyaliteit aan haar clan en een haat voor de planeetvergiftigende Shinra. Aleks Le's Sonon verdraagt de capriolen van zijn jongere commandant met gratie en evenwicht, en laat nooit merken dat de gekke dingen die ze doet iets anders zijn dan briljante theatrale dingen die zijn ontworpen om vijanden af te leiden. Ze vormen een prachtig team.

Het andere sterteam voor deze downloadbare inhoud is het muziekteam van Square Enix, dat zichzelf heeft overtroffen met enkele van de nieuwe nummers die voor dit kleine stukje inhoud zijn geïntroduceerd. Er zijn ten minste drie originele nummers voor een side-quest met een bar genaamd The Happy Turtle, elk met een andere kijk op het thema van het etablissement. De ene is een vrolijke jingle. Een andere is een helder popnummer. De derde is eigenlijk death metal. "Kom eruit, kom eruit, kom eruit, kom uit je schulp / Feest, feest, feest, feest, de hele nacht, bij de Happy Turtle." Dat gaat nooit uit mijn hoofd. Verdomme, ik heb er net nog een gevonden. Niet alles aan de Yuffie DLC-missie is licht en luchtig. Er zijn enkele zware stukken tegen het einde die ik niet zal noemen, evenals een beetje een uitgebreide epiloog van het hoofdspel. Wat ik zeg is dat er meer redenen zijn om de nieuwe aflevering te spelen dan luchthartig plezier. Het is gewoon dat luchtig plezier er een heel groot deel van uitmaakt.

Het is geweldig om te zien dat Yuffie wat tijd in de schijnwerpers krijgt. Met deze DLC heeft Square Enix haar verheven van een optioneel bijpersonage dat bijna uit het originele spel werd verwijderd tot een essentieel onderdeel van de Final Fantasy VII Remake-saga. Ik kan niet wachten om meer van haar te zien, wanneer dat ook mag gebeuren.