In de afgelopen zeven jaar heeft KT Racing langzaam maar zeker de WRC-gamefranchise geperfectioneerd. Het is dan ook jammer dat er na WRC 10 nog maar één kans is om voort te bouwen op een ongelooflijk solide basis, niet in de laatste plaats omdat het tiende aanbod van dit jaar de lat nog hoger legt voor het rallyrace-genre.

Over een jaar zal Codemasters - onlangs overgenomen door EA - de franchise uit de buurt van Kylotonn worstelen na de zwanenzang van WRC 11. Het is een beetje niet verrassend, maar toch ontmoedigend; terwijl de stamboom van Codemasters met DiRT, DiRT Rally en de F1-serie bewijst dat het bedrijf een veilig paar handen is met racegames, heeft KT Racing bewezen dat het het absoluut verdient om de WRC-licentie te behouden.

WRC 10 vertegenwoordigt veel meer dan een mijlpaal in de serie: het is een viering van de rally zelf, ter gelegenheid van het aanstaande 50-jarig jubileum van de competitie (die vreemd genoeg in het seizoen van WRC 11 valt). Het duurde echter even voordat ik me realiseerde dat WRC 10 veel meer was dan een opnieuw geverfde versie van zijn voorganger - iets waar WRC 9 zich meer dan een beetje schuldig aan maakte.

Het enige dat nodig was, was een sublieme rit door het door regen doordrenkte nieuwkomer Estland om helemaal opnieuw verliefd te worden op de franchise - slepende wratten en zo.

De bediening is, meer dan wat dan ook, absoluut fantastisch, vooral als je een controller gebruikt. WRC 10 heeft met succes het eindeloze vallen en opstaan van het aanpassen van instellingen in WRC 8 (en in mindere mate WRC 9) geëlimineerd, waardoor het meer een pick-up-and-play-ervaring is dan ooit tevoren - iets dat wordt aangevuld door de indrukwekkende implementatie van schaalmoeilijkheden. Je kunt de uitdaging eenvoudig aanpassen terwijl je bezig bent, en jezelf altijd pushen naarmate je er beter mee bekend raakt.

Die dode zones zijn aangepast; de handrem reageert beter; het uitvoeren van een Scandi-film voelt majestueus dan ooit. Je kunt elke verandering in elk wegdek voelen, ten goede of ten kwade; het naderen van een met sneeuw bedekte Monte Carlo power stage met half kale asfaltbanden wekte angst op die ik niet meer heb gevoeld sinds het spelen van Little Nightmares 2. Je voelt je meer één met je auto dan ooit, of je nu in een Junior WRC Ford Fiesta of een walgelijk overweldigd Toyota Yaris zit. Elk schaaf-, stoot-, vermogensverlies en transmissieprobleem is zowel voelbaar als hoorbaar; je bent niet zozeer één met de auto, maar met de auto zelf.

Deze meeslependheid stelt je in staat om je te concentreren op de bredere verbeteringen aan het spel, die bijna onmiddellijk merkbaar zijn met aanpassingen aan de gebruikersinterface en de carrièremodus - iets dat letterlijk is gekopieerd en geplakt tussen WRC's 8 en 9. Schermscheuren is nog steeds aanwezig in dichtbevolkte stadia zoals Chili , en langeafstandsweergave kan nog steeds een beetje rommelig zijn, maar de game voelt prachtig aan - en is het eerste "echte" Series X-uitje voor de serie, ondanks de beloften van WRC 9.

De menu's hebben een broodnodige make-over gehad, maar het wiel is niet echt opnieuw uitgevonden. De carrièremodus blijft grotendeels intact, vooral ten goede - niemand wil zijn benadering van teammanagement opnieuw leren, anders worden ze geconfronteerd met de toorn van de overdreven neerbuigende tutorial-voice-over (die gelukkig kan worden overgeslagen). WRC 10 dwingt je echter nog steeds om lid te worden van WRC3 of Junior WRC, in plaats van naar de grote competities te gaan - iets wat fans van de serie zullen betreuren.

De nieuwe rally's - Estland, Spanje en Kroatië - zijn allemaal welkome toevoegingen, vooral Estland, dat misschien wel de beste rally is die ik ooit heb meegemaakt in de WRC-franchise. Wales blijft helaas bestaan, ondanks dat het niet op de kalender van 2022 staat. Ik heb actief teams gekozen om te voorkomen dat die in mijn agenda komen, omdat het nog steeds volkomen onmogelijk lijkt om te navigeren.

Er is ook een livery-editor... eindelijk. Het is een beetje vervelend en kieskeurig, maar het is een begin. Geen enkele racegame zou zonder een racegame moeten zijn, en het is gewoon leuk om te zien dat WRC 10 er een heeft toegevoegd - het is misschien een beetje te laat, maar het wordt nog steeds gewaardeerd.

Meer nieuw vlees op de botten van WRC is de jubileummodus, hoewel dit element van het spel een beetje teleurstellend is, niet in de laatste plaats omdat het aanvoelt als een verheerlijkte tijdritervaring. Je krijgt gewoon een handvol "klassieke" etappes waarmee je een paar legendarische auto's kunt racen. Sommige, zoals de Lancia Delta, Toyota Corolla of Renault Alpine, zijn voorspelbaar, maar er zijn enorm opmerkelijke omissies achter DLC, zoals de Subaru Impreza en Mitsubishi Lancer. Wanneer deze jubileumraces in de carrièremoduskalender worden geplaatst, zijn ze nogal een anomalie. De moeilijkheidsgraad van WRC, die vergevingsgezinder lijkt dan ooit tevoren (je zou kunnen merken dat je het boven de 100% duwt), lijkt geen rekening te houden met jubileumraces; Ik heb amper 80% van sommige etappes geschraapt, totdat ik met nog twee seconden te gaan een Lancia Delta-etappe beschoot.

Gelukkig maakt het deel uit van het plezier, en de authenticiteit van deze evenementen uit de jaren 80 en 90 wordt nog moeilijker gemaakt door de veiligheidsnormen van de goede oude tijd, toen vangrails van vlees en bloed werden gemaakt in plaats van hout en staal. Dansen tussen fans langs de baan in een Audi Quattro op een ijzige Monte Carlo-haarspeldbocht levert een ongekende sensatie op, hoewel je af en toe vol Carmageddon gaat en een goede 15 seconden strafpunten toevoegt - een lichte straf, gezien de doodslag die je zult veroorzaken .

Ondanks al zijn sterke punten en franchise-opbouwende manoeuvres, blijft KT Racing een aantal problemen negeren die spelers de afgelopen jaren hebben gekweld - vaak kleine problemen die het ervan weerhielden volledige onderdompeling te leveren, of gewoon een beetje meer plezier.

De carrièremodus moet nog worden gestript. Het is niet nodig om voor reparaties via e-mail te betalen, of je agenda om de twee tot drie weken te plannen, of om identieke doelen na te streven (ik kijk naar jou, "geen harde banden voor twee rally's"). Bovendien is het moreel een in-game valuta te ver - het is zinloos, vooral als het daalt wanneer je gaat voor een fabrikanttest met dezelfde fabrikant waar je al voor racet. Je team gaat ook mee als je teams verplaatst. Zinloos.

Terwijl de nieuwe rally's schitteren, begint het hergebruik van voormalige banen oud te worden. Hoewel het een grote vraag is om elk jaar geheel nieuwe circuits te eisen, is het toch een beetje teleurstellend om een ​​WRC 9-parcours dat je uit je hoofd kent opnieuw te spelen of, erger nog, drie keer door hetzelfde gedeelte te rijden in één rally. Het in het donker aankleden of de richting omkeren, verbergt het voor de hand liggende niet.

Ik wil ook de echt vreselijke voice-over van de bijrijder benadrukken. Hoewel de voice-acting zelf prima is, is de inzet verschrikkelijk, en hun input varieert van orgastisch tot zeurderig. Wanneer je zelfs maar de geringste positieve tussentijd krijgt, hebben ze de gewoonte om "PERFECT!" of "GEWELDIG!" tussen begeleiding, maar ze laten ook niet-overtuigende, aandachtzoekende kreten horen wanneer je crasht, en zeggen regelmatig vlotte, niet-gerelateerde opmerkingen als je een hoek een beetje verkeerd inschat. Desalniettemin is de WRC-franchise van KT Racing, ondanks al zijn frustraties, nog een jaar finesse verwijderd van potentiële onsterfelijkheid. Deze inzending is uitstekend, toegankelijk, leuk en echt uitdagend, zolang je maar bereid bent jezelf uit te dagen.

Door de gebruikersinterface glad te strijken, de carrièremodus toegankelijker te maken en in het algemeen de onnodige complexiteit van een verder briljante ervaring weg te nemen, heeft KT Racing alle kans om van de WRC 11 van volgend jaar een van de allerbeste racegames van de afgelopen tien jaar te maken - een show-stoppende zwanenzang voor een studio die duidelijk is toegewijd aan constante verbetering.