Ik heb een geweldige tijd gehad met Guilty Gear Strive, deze week op PlayStation 4, PlayStation 5 en Steam, maar ik heb het gevoel dat ontwikkelaar Arc System Works deze keer misschien een beetje overboord is gegaan op het gebied van esthetiek.

Ik weet hoe dat waarschijnlijk klinkt voor oude fans van de vechtgameserie. Sinds het debuut in 1998 onderscheidt Guilty Gear zich van de rest van het genre door het bieden van unieke, verbluffende beelden die passen bij de op anime geïnspireerde gameplay. En hoewel dit algemene ethos springlevend is in Guilty Gear Strive - die, net als directe voorganger Guilty Gear Xrd, indrukwekkende 2D-ontwerpen heeft ondanks de verschuiving van ouderwetse pixelkunst naar modernere 3D-modellen - denk ik dat Arc System Works de ultieme zonde om high te worden van zijn eigen voorraad.

Het meest voor de hand liggende voorbeeld is de combo-teller van de game, die een twistpunt is geweest onder serieuze spelers sinds Guilty Gear Strive twee jaar geleden voor het eerst werd onthuld. Waar de meeste vechters tevreden zijn met een kleine pop-up om je te laten weten hoe lang je huidige aanvalsreeks heeft geduurd, plaatst Guilty Gear Strive die informatie centraal met een opvallende afbeelding.

Naarmate je combo groter wordt, neemt ook de toonbank toe, waardoor uiteindelijk zoveel onroerend goed wordt opgeslokt dat het de aandacht afleidt van de belangrijkere actie op het scherm tussen de personages.

Hoewel ik dacht dat het er best cool uitzag voordat het werd uitgebracht, is het frustrerend om Guilty Gear Strive te spelen met alles wat er gaande is. De constante aanwezigheid van geanimeerde nummers die in mijn ooghoeken opdoemen, doet me denken dat ik essentiële informatie mis, terwijl het me in werkelijkheid alleen maar vertelt dat ik acht of negen hits op rij heb geland. Het is een esthetisch aangename doorn in het oog, maar toch een doorn in het oog.

Ik ben ook niet enthousiast over de wijzigingen in Dust-aanvallen, met name de versie die een tegenstander in de lucht lanceert. In eerdere games functioneerde dit net als elke andere launcher in elk ander vechtspel: je raakt de tegenstander, ze vliegen de lucht in en je houdt ze op om ze te volgen voor een luchtcombo. Maar in Guilty Gear Strive is deze uitwisseling zijn eigen afzonderlijke vignet geworden dat de normale gameplay doorbreekt.

In plaats van een naadloze grond-naar-lucht-combo, snijdt het spel naar een tracking shot dat me na urenlang spelen nog steeds volledig desoriënteert. Mijn gok is dat Arc System Works een beter gevoel van momentum wilde geven terwijl de strijders door de lucht rennen, maar het voelt gewoon raar uit andere vechtspellen en zelfs eerdere Guilty Gear-afleveringen.

Muurbreuken zijn eveneens verwarrend. Een van de grootste gameplay-toevoegingen aan Guilty Gear Strive komt in breekbare muren die vergelijkbaar zijn met die in Tekken. Sla de tegenstander genoeg tegen een barrière en ze zullen er doorheen breken, hals over kop rennend voor wat voor altijd aanvoelt voordat ze tegen een ander deel van het podium botsen. Hoewel ze een combo niet in meerdere segmenten opsplitsen, zoals de Dust-launcher, en een aantal positioneringsvoordelen na de combo bieden voor de aanvallende speler, zijn muuronderbrekingen nog steeds een ongewenste onderbreking. Nogmaals, dit voelt als een geval van Arc System Works die de visuals van Guilty Gear naar een hoger niveau wil tillen zonder na te denken over hoe dit het ritme en de stroom van gameplay zou beïnvloeden.

Vergis je niet, Guilty Gear Strive is een prachtig spel. Zeer weinig van zijn tijdgenoten komen in de buurt van het evenaren in pure esthetische bekwaamheid. En qua gameplay is het een solide voortzetting van de Guilty Gear-stijl, waarbij vloeiende combo's worden gecombineerd met keiharde aanvallen om een ​​game te creëren die er niet alleen uitziet als de beste anime van de zomer, maar ook zo aanvoelt. Ik kijk ernaar uit om meer tijd met Strive door te brengen en de fijne kneepjes ervan samen met de competitieve gemeenschap uit te zoeken.

Maar verdomme, Arc System Works, je hoefde niet zo hard te gaan. Vechtspellen gaan in de eerste plaats over het niet belasten van een speler met een overvloed aan informatie en het respecteren van hun tijd. Waar ik graag zou zien dat Guilty Gear Strive's kleine bloeit in een ander genre, worden ze uiteindelijk ongeschonden dik in een vechtgame. Ik ben gewend om mechanisch in de war te raken door Guilty Gear, maar het is iets heel anders als ik moeite heb om combo's te landen, alleen omdat mijn ogen worden aangetrokken door een onaangenaam grafisch of achtergrondelement.

Ik had nooit gedacht dat ik dit over Guilty Gear zou zeggen, maar de beelden van Strive zijn soms gewoon te veel om aan te pakken.