Ware bracht Star Wars: Knights of the Old Republic uit, waarmee een geheel nieuw hoofdstuk werd gecreëerd in de sciencefiction-saga. Duizenden jaren vóór de gebeurtenissen van de films, was de setting van The Old Republic een speeltuin voor zowel ontwikkelaars als fans, waardoor beiden een nieuwe reeks verhalen konden vertellen zonder zich zorgen te maken dat de gevestigde fictie drastisch zou worden aangetast.

Knights of the Old Republic hielp BioWare om veel van de unieke functies te ontwikkelen die de huidige singleplayer role-playing games bepalen. Filmische verhalen, hoogwaardige voice-acting, emotionele betrokkenheid, een sterke nadruk op moraliteit; dit zijn de elementen die een BioWare RPG definiëren.

Het is dezelfde winnende formule die Star Wars: The Old Republic aandrijft, alleen in plaats van te worden toegepast op een op zichzelf staand verhaal dat is gemaakt met een enkele speler in gedachten, is het uitgebreid om het ontmoedigende raamwerk van een massaal online rollenspel voor meerdere spelers te dekken. Als je iets dat dun is uitrekt, zal er zeker wat rafelen optreden.

In het centrum van Star Wars: The Old Republic ligt het kloppende hart van BioWare's beste singleplayer role-playing games. In feite is het vrij eenvoudig om je de game voor te stellen als acht afzonderlijke avonturen voor één speler die aan elkaar zijn verbonden door massale multiplayer-attributen. Elk van de acht spelersklassen van het spel (vier voor elke factie) heeft een duidelijk op zichzelf staand verhaal dat gemakkelijk genoeg te genieten is om een ​​op zichzelf staande titel te hebben. Als BioWare minder ambitieus was geweest, hadden we nu misschien The Old Republic: Smuggler's Revenge gespeeld, in afwachting van de release van The Old Republic: The Great Hunt voor een kans om in de laarzen van een Bounty Hunter te stappen.

In plaats daarvan vormen deze acht verhalen de basis voor de singleplayer-ervaring van het spel, en helpen ze het personage van de speler te definiëren door een combinatie van vakkundig geacteerde dialogen, goed ontwikkelde begeleidende personages en moeilijke morele keuzes.

Deze unieke singleplayer-ervaring is zo bevredigend dat het als basis diende voor mij om de game aan te bevelen aan andere fans van de franchise. Zelfs als je het volledig verafschuwt om met andere mensen te spelen, heb je nog steeds acht uitstekende BioWare-rollenspellen voor één speler voor de toegangsprijs. Je hebt misschien maar een maand om ze te spelen voordat je je moet abonneren, maar toch.

Beginnen met een sterke focus op één speler kan een revolutionaire manier zijn om een ​​massaal multiplayer online spel te ontwikkelen, maar het resulteert niet noodzakelijk in een revolutionaire MMO. Als je niet geniet van de filmische tussenfilmpjes of jezelf verliest in je persoonlijke verhaal over goed en/of kwaad, zul je nog steeds hetzelfde soort gezwoeg tegenkomen als in andere rollenspellen.

Er is nog steeds een sneltoetsbalk gevuld met verschillende krachten waarop je constant zult klikken (meer dan gemiddeld dankzij het opzettelijk weglaten van een automatische aanval). Je hebt nog steeds de taak om X aantal Y-wezens te doden, of X aantal Y-items te plunderen of op X aantal Y-objecten te klikken. Je vermaalt niet-gerelateerde missies voor ervaringspunten, zodat je naar het volgende niveau kunt gaan en nog een punt voor je vaardighedenboom kunt verdienen. Hoewel de presentatie uniek is voor het genre, is de kerngameplay de norm.

In feite kunnen oude spelers van alles wat met massa en multiplayer te maken heeft, problemen hebben met de lineaire voortgang van het spel. Er zijn twee startplaneten voor elke kant. Zodra de missies in die startzones zijn voltooid, gaan beide partijen naar een enkele planeet van het tweede niveau. Zodra de missies daar zijn gedaan, is het op naar de volgende planeet in de serie.

Het is maar goed dat die duizenden andere spelers er zijn om de eentonigheid te doorbreken.

Op zijn best is het spelen van The Old Republic als het bijwonen van 's werelds grootste Star Wars-conventie, alleen de lichtzwaarden werken echt.

Multiplayer-interactie neemt vele vormen aan in Star Wars: The Old Republic. Er zijn Flashpoints, missies met hun eigen op zichzelf staande verhalen voor twee tot vier spelers. Als je eenmaal wat niveaus onder je riem hebt gekregen, kun je deelnemen aan Operations, grote missies met meerdere groepen die sommige MMO-games Raids noemen. Of je kunt gewoon in een groep stappen en reguliere missies uitvoeren, vertrouwend op het principe van veiligheid in aantallen om je erdoorheen te loodsen.

Ik heb ontdekt, zoals vaak het geval is bij MMO-spellen, dat de kwaliteit van de multiplayer-inhoud sterk afhankelijk is van de kwaliteit van de mensen met wie je bent gegroepeerd. De pijnlijke vertraging in het filmische dialoogsysteem voor meerdere spelers terwijl je wacht tot andere spelers klaar zijn met het bekijken van een tussenfilmpje dat je al vier keer hebt gezien, wordt aanzienlijk verminderd als je een praatgrage groep hebt. Een interessante mix van persoonlijkheden kan zelfs de meest alledaagse ophaalzoektocht tot een onvergetelijk avontuur maken. Zelfs de speler-tegen-speler-inhoud van de game, die ik vaak een onevenwichtige puinhoop heb genoemd, kan in het juiste gezelschap worden genoten.

Dat gezegd hebbende, tot nu toe is de gemeenschap die is ontstaan ​​rond The Old Republic een van de best opgevoede, meest welgemanierde en meest genereuze groep nerds met wie ik het genoegen had een algemene chatbox te delen. Ze zijn aanzienlijk behulpzamer, volwassener en toleranter geweest dan die ik in andere games ben tegengekomen. Ik ben het soort speler dat een groot deel van de tijd terugschrikt van groeperen uit angst dat ik iets verknoeid en opgestart word, maar tot nu toe ben ik zo'n behandeling nog niet tegengekomen, zelfs nadat ik een gigantisch insect heb laten verslinden ons hele feest door de crowd control te doorbreken. Hoe moet ik het ene wervelende rode licht van het andere onderscheiden?

Het is een groep die niet alleen andere spelers respecteert (ik heb niet één keer gezien dat iemand werd uitgescholden voor rollenspel op de rollenspelserver!), maar de Star Wars-franchise als geheel. Op zijn best is het spelen van The Old Republic als het bijwonen van 's werelds grootste Star Wars-conventie, alleen de lichtzwaarden werken echt.

Ik maak me wel zorgen hoe BioWare mogelijk nieuwe inhoud kan uitbrengen in een tempo dat de spelers tevreden zal stellen die het gretig verslinden. Binnen een week na de release van de game waren er al hele gilden van spelers die de limiet van level 50 hadden bereikt, en met elke nieuwe missie die uren aan stemacteren vereist (beide geslachten van elke personageklasse, begeleidende personages en niet-spelerpersonages) moeilijk voor te stellen dat we veel gratis inhoud door de pijp zullen zien komen.

Zoals het er nu uitziet, is Star Wars: The Old Republic echter een van de meest unieke, zeer gepolijste producten die ik ben tegengekomen in mijn lange en legendarische carrière als massaal multiplayer-gamer. Nu hebben we een manier om de ervaring van het spelen via een kwalitatief BioWare-rollenspel te delen met een paar duizend van onze beste vrienden.