Outriders____text in bold is niet wat ik had verwacht. In de aanloop naar de lancering zag het eruit als nog een Destiny-achtige looter-shooter om op de stapel te gooien. Maar hoewel het plunderingen, schietpartijen en zelfs online *co-op heeft, is *Outriders niet zomaar een live-servicegame. In veel opzichten voelt het als een experiment om looter-shooter-mechanica te combineren met singleplayer-ontwerp en hectische, ouderwetse gevechten. Het lukt niet helemaal, maar genoeg werkt het dat ik meer wil.

Outriders is____text in bold ontwikkeld door Bulletstorm studio People Can Fly en is een third-person cover-based shooter met magische krachten, tonnen buit en online multiplayer. Maar in tegenstelling tot bijna alle andere shlooters, zijn er geen sociale hubs, PVP of willekeurige ontmoetingen met andere spelers. Je kunt meedoen aan coöp-actie om met een squadron te spelen, of de hele campagne, inclusief alle zijcontent, kan perfect als singleplayer worden gespeeld. Door alleen te spelen, in ieder geval de eerste keer dat je speelt, kun je je concentreren op het verhaal en het beter begrijpen, en op een paar uitzonderingen na voelen de meeste missies en gevechten evenwichtig voor solospelers.

Je speelt als een naamloze, stoere Outrider, bekwame soldaten die samen met duizenden mensen de ruimte in worden gestuurd om een nieuwe planeet te koloniseren. De aarde is dood, en dit schip is de laatste hoop van de mensheid. Na meer dan 60 jaar door de ruimte te hebben gevlogen terwijl het cryogeen bevroren is, komt je schip aan op een planeet die Henoch heet. Zodra je aankomt, word je bijna weggevaagd door een superstorm. Je bent een van de weinige overlevenden maar bent ernstig gewond en wordt in een cryopod gegooid totdat ze je kunnen repareren. Bijna 30 jaar later word je wakker met een wereld die een nachtmerrie is geworden.

Op deze nieuwe Henoch zijn overal dodelijke wezens, de mensheid is versplinterd in strijdende groepen en de storm die je voor het eerst tegenkwam, is erger geworden. Maar als je wakker wordt, merk je dat je een van de weinige mensen bent die door de storm is veranderd en nu superkrachten heeft. Met je nieuwe krachten ontmoet je snel je overgebleven vrienden en deel je wat informatie over een vreemd signaal dat het antwoord zou kunnen zijn om Henoch en de mensheid te redden. Dus je reist over de planeet, ontmoet nieuwe vrienden en vijanden en bouwt een team op om de wereld te redden.

Misschien rol je snel met je ogen of ga je ervan uit dat het verhaal van Outriders verschrikkelijk is, en dat is het in ieder geval in het begin. De game begint in een slakkengang en speelt zich af in bruine en grijze gangen met saaie, generieke soldaten als je eerste vijanden. Quests zijn vergeetbaar, waarbij je meestal wordt gevraagd om deze saaie vijanden te doden. Het verhaal is ook rommelig, met tonaal inconsistent schrift. Ik vermoed dat veel mensen al vroeg op Outriders zullen stuiteren, maar als je doorzet, wordt het een stuk beter. Je verlaat de lelijke gangen en bezoekt uitgestrekte besneeuwde bergen, griezelige moerassen en oude oerwouden. Tijdens dit alles blijft het verhaal opmerkelijk gefocust na de rommelige introductie, en de cast van personages die je tegenkomt, heeft volledig ontwikkelde bogen. Outriders is geen ongelooflijk meesterwerk van verhalen vertellen, maar in vergelijking met veel andere games is het meeslepend.

Zoals je misschien hebt gelezen, is Outriders een spel dat altijd online is. Dit is een slechte beslissing voor een game die zo perfect geschikt is om solo te spelen. Het betekende dat als mijn internet uitviel of als de servers instortten, ik de toegang tot het spel verloor. Een paar keer werd ik getrapt tijdens missies of na het vechten tegen een grote, lastige golf van vijanden. Het is ongelooflijk frustrerend en een herinnering dat altijd online zelden een goede optie is, vooral als je game volledig solo kan worden gespeeld. Het betekent ook dat je het spel niet vrijelijk kunt pauzeren, wat een probleem is voor mensen die een leven buiten onze consoles hebben.

Als Altered met superkracht heb je toegang tot een heleboel coole vaardigheden. Er zijn vier klassen om uit te kiezen, en welke klasse je kiest, bepaalt tot welke krachten je toegang krijgt en die je in de loop van het spel kunt upgraden. Ik ging met een Pyromancer, waardoor ik mensen kon verbranden, waardoor ik gezondheid won. Ik kon ook tijdelijk magmakogels krijgen, die ook mensen in brand staken. Mijn persoonlijke favoriete vaardigheid, Thermal Bomb, liet me een vijand taggen tijdens een gevecht, ongeacht of ze zich achter dekking of boven me bevonden, en als ik ze doodde terwijl ze in brand bleven en getagd werden, zouden ze ontploffen en anderen doden.

Andere klassen zijn eveneens opwindend om te spelen. De Trickster gebruikt tijdelijke energie om de tijd te vertragen en over het slagveld te teleporteren. De Devastator, de tank van Outriders, kan kogels weerkaatsen en zichzelf omhullen met stenen pantser. De Technomancer kan torentjes laten vallen en mijnen laten vallen, raketwerpers en miniguns uit het niets oproepen en vijanden in een flits vastzetten.

Voor het grootste deel voelen de superkrachten die je in Outriders hebt, ongeacht de klasse, fantastisch aan om te gebruiken. Ze hebben ook verrassend korte cooldowns, waardoor je krachtige vaardigheden over het slagveld kunt spammen. Een andere leuke bijkomstigheid is dat je op elk moment in het spel je gewijzigde vaardigheidsboom en vaardigheden kunt aanpassen met behulp van het vaardigheidsboommenu. Als je je verveelt door een kracht of merkt dat een vaardigheid niet meer voor je werkt, spring er dan gewoon in en verander dingen: in tegenstelling tot andere soortgelijke spellen heb je geen munten of valuta of materialen nodig om te reageren. Het is een slimme ontwerpkeuze die veel van de vroege druk wegneemt om de verkeerde vaardigheid of upgrade te kiezen. Het geeft je ook meer vrijheid om te sleutelen aan alles wat je klas kan doen.

Bij Outriders gaat het niet alleen om het afvuren van indrukwekkende krachten; je hebt ook een grote selectie aan vuurwapens en bepantsering om te verzamelen en te gebruiken. Deze items zijn handig, maar niet erg spannend. Het vuurgevecht van Outriders is niet slecht, en wapens voelen dik en luid aan, maar ze missen de opwinding van jouw superkrachten.

Naarmate je betere uitrusting krijgt en de mogelijkheid krijgt om wapens en bepantsering te modificeren, worden de dingen interessanter. Alle uitrusting in het spel werkt samen met en verbetert vaak je vaardigheden en gevechtsvermogens. Ik vond bijvoorbeeld een SMG waarmee ik twee van de thermische bommen van mijn Pyromancer kon afvuren voordat ik moest wachten tot de afkoelperiode begon. Zodra je buit waardeloos wordt, kun je naarmate je betere dingen vindt of een hoger niveau bereiken, alles opsplitsen en de mods verwijderen om betere versnellingen te krijgen. Het is een redelijk eenvoudig te begrijpen systeem dat behoorlijk wat diepgang heeft. Ik heb een machinegeweer opgebouwd dat me geneest terwijl ik het gebruik en tegelijkertijd vijanden verbrandt, waarbij ik andere vaardigheden en uitrusting die ik tijdens het proces heb, oppoetsen.

Tegen het einde van het spel liep ik op een doodsmachine en kon ik voornamelijk door vijanden scheuren, of het nu gewapende soldaten of gemuteerde beesten waren. In de late game worden steeds meer vijanden naar je gegooid, wat leidt tot gevechten die minder aanvoelen als Gears of War en meer als Serious Sam. Ik heb er erg van genoten. De tweede helft van het spel, wanneer je geen vervelende sluipschutters naar je toe gooit, is veel leuker om door te spelen dan het begin, aangezien latere missies ervan uitgaan dat je vaardiger en krachtiger bent. Als het spel op enig moment te moeilijk wordt, kun je het wereldniveau laten vallen. Dit is een systeem dat zich langzaam opbouwt in de loop van de tijd, waardoor het spel hardere, krachtigere vijanden voortbrengt terwijl je een betere buit krijgt. Als je de wereldlaag laat vallen, verlaagt de game het niveau van alle vijanden, terwijl je je krachtigere uitrusting behoudt, waardoor gevechten gemakkelijker worden. Er waren een handvol gevechten die me naar mijn breekpunt duwden, maar in plaats van urenlang met mijn hoofd tegen het spel te slaan, liet ik het wereldniveau een paar niveaus vallen, versloeg het gevecht en verhoogde het weer. Net als bij het aanpassen en upgraden van wapens, is het een gebruiksvriendelijk en effectief systeem waarmee iedereen kan spelen, ongeacht hoe vaardig ze zijn in shooters.

Mijn tijd om Outriders in coöp te spelen was geweldig, maar misschien te gemakkelijk. Ik speelde met collega Ari Notis, en toen de servers werkten en we niet uit de game werden gehaald, had ik een geweldige tijd. Ik was van een hoger niveau, maar de game probeerde dingen te balanceren, dus ik was niet één keer slechteriken aan het schieten. Ik voelde me echter nog steeds krachtiger dan wanneer ik alleen speelde en kon bazen veel sneller wegmaaien dan ik denk dat het bedoeld is. In coöp werken alle coole krachten en vaardigheden wonderbaarlijk samen, vaak zonder dat je van tevoren hoeft te plannen. Mijn thermische bom werd bijvoorbeeld nog nuttiger toen Ari het vermogen van zijn Trickster-personage gebruikte om de tijd op een klein deel van de kaart te vertragen. Hij zou een grote groep slechteriken vertragen, en dan zou ik een van hen taggen met mijn bomvaardigheid. Ari zou ze blijven neerschieten en de gemarkeerde vijand raken, en iedereen in de bubbel opblazen in een bloederige slow-motion explosie van dood en vernietiging. Het was fantastisch, zij het een beetje te gemakkelijk. Op hogere wereldlagen kan ik me voorstellen dat deze dans nog steeds zou werken, maar niet zo effectief.

Ik rondde de hoofdcampagne van Outriders plus de meeste zij-inhoud na ongeveer 45 uur af. Nadat de credits waren gegooid, ging ik het eindspel binnen. Hier voltooi je moeilijkere missies in nieuwe gebieden om betere buit en meer middelen te ontgrendelen. Ik heb me niet zo veel verdiept, maar het lijkt meer op de hoofdcampagne. Ik ben van plan een pauze te nemen en dan waarschijnlijk terug te keren om met vrienden te spelen.

Outriders is een vreemd beest dat niet voor iedereen zal werken, vooral als de servers niet werken. Maar het klikte vooral met mij. Het gebruik van looter shooter-mechanica in een singleplayer-ervaring met een solide verhaal vol leuke, zelfbewuste dialogen hield me aan het spelen, zelfs als gevechten een beetje vervelend werden of missies te lang waren. Outriders is geen nieuwe Destiny of Warframe, en dat is prima. Ik ben blij dat Outriders probeert om iets anders en meer op zichzelf staand te zijn. Het zou zijn levensduur misschien beperken, maar het was leuk om iets te spelen dat een avontuur was en niet een tredmolen vol slechte buit en battle passes.