Ik probeer al jaren zonder geluk in de Monster Hunter-serie te komen. Ik ben dol op het idee om een krachtig beest op te sporen en neer te halen. Ik ben dol op de unieke en fantasierijke monster- en pantserontwerpen van de serie. Ik kan het gewoon niet vatten om de veeleisende actie-RPG te spelen. Monster Hunter Stories 2: Wings of Ruin, met zijn spannende turn-based gevechten, meeslepend verhaal en heldere anime-geïnspireerde beelden is veel meer mijn snelheid.

Goede Monster Hunter-spellen zoals Monster Hunter Rise of Monster Hunter World zijn erg rijk en compact. Het maakt niet uit hoe goed een tutorial ik krijg, ik heb altijd moeite om de ins-en-outs van knutselen, verzamelen en vechten te begrijpen. Welk wapen moet ik tegen welk wezen gebruiken? Welk pantser moet ik dragen? Heb ik een vrij halfuur om een enkel groot wezen te volgen en te bestrijden? De antwoorden zijn, in volgorde, ik weet het niet, ik weet het niet en waarschijnlijk ook niet. Als ik de tijd en de neiging had, weet ik zeker dat ik op gelijke voet zou kunnen staan met fans die de serie al jaren spelen. Helaas heb ik geen beide, en dus heb ik mijn verlangen naar grote, mooie Capcom-beesten bevredigd door vanaf de zijlijn toe te kijken.

Monster Hunter Stories 2: Wings of Ruin is een ander soort Monster Hunter-spel. Net als de originele Monster Hunter Stories, die in 2017 werd uitgebracht voor de Nintendo DS, is deze nieuwe game een traditioneel turn-based rollenspel. We zwerven nog steeds door de weelderige wildernis waar enorme, majestueuze beesten rondzwerven. Het verschil is dat in plaats van die monsters in actieve realtime gevechten te betrekken, het scherm glinstert en onze personages en hun monstervrienden om de beurt de oppositie aanvallen. In plaats van te moeten nadenken, wat eerlijk gezegd vermoeiend is, kunnen we midden in een gevecht de controller neerleggen en een broodje gaan halen. Ja, in de Monster Hunter Stories-serie zijn monsters onze vrienden. In plaats van jagers zijn we ruiters, leden van een speciale stam die bevriend raakt met de wezens die echte Monster Hunter-spelers al jaren vermoorden. We verzamelen hun eieren, broeden ze uit en voegen ze toe aan ons gezelschap, waar we ze on-the-fly in en uit de strijd kunnen schakelen. We vormen een verwantschap met hen, waardoor we kunnen samenwerken om krachtige aanvallen uit te voeren met vermakelijke, vaak over-the-top animaties. Natuurlijk doden we onze vijanden nog steeds en gebruiken we hun onderdelen om nieuwe bepantsering en wapens te maken, maar in plaats van stukjes van hun lijken te snijden, verschijnen ze gewoon als beloningen aan het einde van gevechten, wat veel menselijker is.

Het resultatenscherm voor een gevecht in Monster Hunter Stories 2, waarbij het gevecht wordt gescoord als rang S.

We brengen die stukjes terug naar de smid, die flitsende nieuwe wapens en bepantsering maakt en upgradet. We verzamelen stukjes planten, mineralen en dieren terwijl we door het veld zwerven om medicijnen te maken of nevenmissies te vervullen. Dit zijn zeer eenvoudige acties in Monster Hunter Stories 2: Wings of Ruin, intuïtief en gemakkelijk.

Monster Hunter Stories 2 is ook groot in het vertellen van verhalen, wat gezien de naam van de game een goede zet lijkt. Je speelt als de afstammeling van het hoofdpersonage uit de eerste Monster Hunter Stories-game. Jaren na de gebeurtenissen van de DS-game zijn de draconische Rathalo's over de hele wereld begonnen te verdwijnen. Een mysterieuze jonge vrouw verschijnt met een Rathalos-ei dat een wezen bevat dat bestemd is om de wereld te vernietigen. Het is aan je spelerspersonage om vriendschap te sluiten met dit vermeende legendarische wezen van de ondergang en te voorkomen dat er slechte dingen gebeuren.

Lees meer: Monster Hunter Stories is het beste Pokémon-spel dat ik ooit heb gespeeld Hoewel ik de originele Monster Hunter Stories nog nooit heb gespeeld, voel ik me helemaal niet verloren in het vervolg. De game legt uit wie ik ben, wat ik aan het doen ben, en verder zet de plot heel netjes op, waardoor ik vrij ben om te genieten van de avonturen van mijn rozeharige personagecreatie in een van de meest vermakelijke turn-based vechtsystemen die ik ben tegengekomen.

Het is een evolutie van het vechtsysteem van Monster Hunter Stories. Het maakt gebruik van dezelfde rots-papier-schaar-hiërarchie van aanvallen met technische snelheid en kracht, waarbij spelers en monsters botsen in onderlinge gevechten met behulp van normale en speciale aanvallen die aan die attributen zijn toegewezen. Je kunt maximaal drie kenmerkende Monster Hunter-wapens meenemen in de strijd en ze on-the-fly verwisselen om te profiteren van hun speciale vaardigheden en vijandelijke zwakheden. Je monsters vechten voor het grootste deel uit eigen beweging, behalve wanneer je verwantschapsniveau het maximum bereikt. Dan kun je een superkrachtige verwantschapsaanval uitvoeren. En als een gastpersonage in je gezelschap tegelijkertijd een verwantschapsbeweging uitvoert met hun monster, ontstaat er een spectaculaire team-up. Je kunt dit allemaal in actie zien in de video hieronder, waarin ik een wilde Anjanath laat zien die de baas is. Het is het soort dynamisch turn-based vechtsysteem waar ik elke keer weer om moet lachen. Zelfs de gemakkelijkste gevechten voelen opwindend aan en ik merk dat ik mijn monsters steeds naar ontmoetingen stuur, zelfs als ze niet in de buurt zijn van het pad dat ik zou moeten nemen naar mijn volgende verhaaldoel. Dat is niet iets wat ik normaal doe. Meestal probeer ik gevechten te vermijden om het verhaal te versnellen.

Hoewel ik nog maar een paar uur bezig ben met het spelen van de pc-versie (het is ook uit op Switch), maakt Monster Hunter Stories 2: Wings of Ruin me erg blij. Ik heb eindelijk een Monster Hunter-spel gevonden dat aansluit bij mijn persoonlijke smaak en sterke punten. Ik krijg de kans om rond te hangen met Capcom's prachtige bestiarium zonder de stress van het proberen een feest te vinden, de beste pantserstukken te oogsten of een enkel wezen een half uur over een kaart te achtervolgen in de hoop een moord te krijgen. Het is een van de coolste Monster Hunter-games die er zijn, en ik ben hier voor.