De eerste keer dat ik een beetje begon te huilen, was ik pas twee uur aan het spelen. Vanwege de grillen van het beoordelingsproces en pre-release games, speelde ik een nieuw gemaakte Commander, in plaats van het avontuur van de Shepard te importeren dat ik speelde in Mass Effect en Mass Effect 2.

Ongeveer twee uur later stuitte ik onverwachts op een gedenkteken voor de leden van de bemanning van Normandië die ergens tijdens eerdere avonturen waren omgekomen. Deze Shepard - hoewel nog steeds een en al vuur en vastberadenheid - had onderweg niet dezelfde beslissingen genomen en had niet zoveel geluk als mijn 'echte' Shepard. Daar, geëtst op het gedenkteken, waren de namen van velen verloren die ik als speler me herinnerde te hebben gered.

Ik wilde toen om hen huilen. Ik wilde weg zijn uit deze alternatieve realiteit waar zoveel goede mensen weg waren, ik wilde terug naar mijn Shepard, waar ik mensen veilig had gehouden. Maar voor Eve Shepard, mijn nieuwe commandant, was dit de realiteit. En dus klemden zij en ik onze kaken op elkaar en marcheerden grimmig naar voren. Oorlog, dit spel begon me pas te leren, heeft verschrikkelijke kosten.

Dit zijn de echte vragen die iedereen heeft: is mijn favoriete functie van Mass Effect teruggekomen? Wordt mijn favoriete vaardigheid uit Mass Effect 2 overgedragen? En hoe zit het met de romantische relatie die ik heb gekozen, of mijn favoriete metgezel, of dat geweldige pistool? Is het mijn Normandië, mijn Citadel, mijn melkwegstelsel? Doen mijn keuzes ertoe? Is dit, kortom, echt de Mass Effect-titel waar we allemaal al zoveel eindeloze maanden op hebben gewacht?

Ja. Jawel.

Dit is Mass Effect 3: The Reapers zijn gekomen, net zoals commandant Shepard twee games doorbracht om iedereen te waarschuwen dat ze dat zouden doen. De thuiswerelden van de meeste soorten staan ​​in brand, overal in de Melkweg. Dit nog steeds mysterieuze buitenaardse ras is een echt existentiële bedreiging, en de kans op een volledige overwinning tegen hen is onontkoombaar klein. Zelfs als ze zouden worden teruggedreven, zullen miljarden - misschien biljoenen of meer - levens verloren gaan bij deze poging, en Shepard draagt ​​het gewicht van dat verlies meer dan bijna wie dan ook.

Dit is ook Mass Effect 3: Commander Shepard en een half dozijn van de beste van de melkweg gaan persoonlijk schoppen. sommige. kont. De no-nonsense commandant heeft het snelste, meest onopvallende schip van de menselijke alliantie tot haar beschikking, en terwijl de Reapers binnenvallen, zijn zij en haar zorgvuldig uitgekozen bemanning erop uit om elk buitenaards ras in de melkweg te verenigen en de verdomde wereld voor eens en voor altijd te redden.

En dit is Mass Effect 3: In deze hybride third-person cover-based shooter en RPG neemt de speler de rol aan van Commander Shepard (beschikbaar in zowel mannelijke als vrouwelijke varianten). Shepard is een Alliance Marine in dit dichtbevolkte sciencefiction-universum, de beste leider en soldaat van de mensheid. De speler kan kiezen uit zes verschillende personageklassen, elk gericht op een andere reeks krachten, tactieken en wapens. Shepards reputatie gaat haar vooruit, aangezien het kiezen van een toonbeeld (diplomatiek) of een afvallige (succes tegen elke prijs) opties in dialoog en in missies nieuwe manieren toevoegt om haar een weg door conflicten te charmeren of te intimideren. Nu, in het sluitstuk van Shepards trilogie, komt het allemaal neer op een laatste strijd om te overleven tegen een enorme buitenaardse dreiging.

Elke actie die de commandant wel of niet onderneemt, heeft invloed op de Galactic Readiness-meter, die de speler kan openen vanaf een console op het schip van Shepard, de Normandy. Hier kan Shepard het totale effect zien dat missies hebben gehad op de status van elke overlevende ruimtevarende soort. Hoe hoger het getal, hoe groter de kans voor geallieerde strijdkrachten van de beschaving om de reaper-dreiging neer te halen.

Om elk detail te zien dat ME3 te bieden heeft, zou het vele, vele malen moeten worden gespeeld. Het eindresultaat van drie games 'of/of'-keuzes is zeker geen oneindige reeks mogelijkheden, maar er zijn er nog steeds een flink aantal. De aanwezigheid van bepaalde ondersteunende karakters sluit elkaar bijvoorbeeld uit, aangezien Shepard moest kiezen voor de een of de ander om te sterven tijdens de gebeurtenissen van de eerste game. (Zelfs een nieuw gecreëerde commandant moet de ene of de andere kant kiezen.) Evenzo is het aantal keren dat Shepard de ene of de andere kant moet kiezen in een onverzoenlijk debat, alleen al in de derde game, onthutsend. Inderdaad, het woord van de dag is "keuze". De Mass Effect-franchise is altijd gebaseerd op het idee dat de speler het pad van Shepard mag kiezen, en in deze laatste aflevering lijkt BioWare vastbesloten de speler een klein aantal opties te geven voor bijna alles. Zijn gesprekken niet jouw ding? Er is een optie om er tussenfilmpjes van te maken. Is gevechten met reflexactie te uitdagend? Er is een optie om het aanzienlijk eenvoudiger te maken (je hoeft alleen maar dekking te zoeken in de moeilijkste gevechten). Net als je helm? Zie het in tussenfilmpjes. Haat het? Zet het uit.

De vrijetijdskleding en gevechtsuitrusting van Shepard zijn beide aanpasbaar, bijna precies zoals in ME2, maar wapenupgrades horen bij de eerste game. Elk wapen heeft een reeks upgrades, I tot en met V, die kunnen worden gekocht in winkels of aan boord van de Normandy. Elk van de vijf mogelijke wapentypes kan ook worden uitgerust met twee van de vijf modificaties (die elk niveau één tot en met vijf hebben; er is hier een thema), die zowel gevonden als gekochte onderdelen zijn. Het voordeel ten opzichte van het originele systeem van Mass Effect is dat de vele soorten wapens, bepantsering en upgrades schoon zijn, zeer duidelijk afgebakend en uiteindelijk geen enorme inventaris zijn om rond te slepen. Een upgrade kopen van M-92 Mantis III naar M-92 Mantis IV? Gefeliciteerd, die III die je bij je had is nu een IV, met dezelfde huidige aanpassingen eraan; het is nu gewoon krachtiger.

Mass Effect 3 is de som der delen, maar die delen bevatten ook twee eerdere games. Zoals beloofd, combineert het echt de betere eigenschappen van Mass Effect en Mass Effect 2 tot een solide geheel. Vaardigheden, items, art direction, personages, locaties ... in elk element kan een speler die de hele trilogie heeft doorlopen, de unie en balans van de vorige twee titels zien. De duidelijkste manier om deze "1+2=3"-filosofie aan het werk te zien, is op de locaties die Shepard kan verkennen: bijvoorbeeld de ruimtes die beschikbaar zijn op de Citadel of op de Normandië. Bepaalde gebieden en manieren om je te verplaatsen zijn afkomstig uit beide games, waarbij oude en nieuwe locaties op levendige manieren tot leven zijn gebracht.

Een plaats waar Mass Effect 3 is gestroomlijnd ten opzichte van zijn directe voorganger, is echter in galactische verkenning. Shepard hoeft niet langer de melkweg af te speuren naar minerale hulpbronnen (misschien heeft de Alliantie eindelijk al het nodige iridium geleverd). Een aantal planeten en systemen bevatten echter nog steeds verschillende missies en oorlogsmiddelen. Helaas houden ze ook maaiers vast. Snelle, boze, dodelijke maaiers.

In plaats van elke planeet in elk systeem afzonderlijk te scannen, kan de Normandië in wezen een middellange ping afgeven bij het betreden van een zonnestelsel. Points of interest en planeten met points of interest worden dan gemarkeerd, en de Normandië kan dan een sonde lanceren (die niet langer hoeft te worden aangevuld) naar die specifieke werelden. Hoewel stripmining-liefhebbers ongetwijfeld teleurgesteld zullen zijn, zijn de gedetailleerde historische en geografische gegevens voor elke gevonden planeet nog steeds aanwezig voor de speler om te lezen.

Dit alles gezegd hebbende, EA is heel duidelijk geweest dat een speler die nieuw is in de franchise met Mass Effect 3 kan beginnen zonder nadelige gevolgen (sorry), en het is waar. Als de speler een Shepard speelt die nieuw is voor ME3, levert de game goed genoeg informatie over wat er eerder is gebeurd om een ​​gevoel van geschiedenis en relevantie te geven aan personages, locaties en soorten. Dialoogopties omvatten het vragen naar achtergrondinformatie over het verhaal tot nu toe, en navigatie- en gevechtstips in het eerste uur of twee (ook optioneel) helpen de speler goed om een ​​idee te krijgen van hoe het spel omgaat. De besturing en mechanica zijn nu allemaal zeer goed verfijnd en het is een gemakkelijk spel om op te pakken en er meteen in te springen. Maar de meest ware, diepste emotionele impact in het spel komt van het synchroniseren van Shepards eerdere ervaringen met die van de speler. Wanneer Shepard warmte en opluchting uitdrukt bij het ontmoeten van een oude vriend als Dr. Liara T'soni, zal een speler die al 40-80 uur aan avonturen met haar heeft beleefd, veel meer dezelfde warmte en opluchting voelen. Een speler die nieuw is in de franchise, zal meer verwijderd zijn van de wereld, zijn personages en de vele referenties, groot en klein, die het allemaal met elkaar verweven.

En echt, Mass Effect 3 is in de kern een emotioneel verhaal. Ongeacht de keuzes die eerder zijn gemaakt, en ongeacht de keuzes die in dit spel zijn gemaakt, de tol van het conflict weegt op dit moment zwaar op Shepard. De gevolgen van een oorlog op galactische schaal zijn onthutsend, en in veel gevallen is voor de commandant de best beschikbare optie slechts marginaal minder verschrikkelijk dan het pad dat niet wordt genomen.

Die reeks "goede" en "slechte" keuzes is altijd de kern geweest van het hele Mass Effect-verhaal en vormde een toonbeeld en afvallige paden voor commandant Shepard. Maar vanaf het eerste moment van de eerste game was het een enorme slechte dienst voor de franchise om paragon- en afvallige opties te associëren met "goede" en "slechte" keuzes. Integendeel, beide zijn op verschillende manieren effectief. In de loop van de eerste twee games begon ik ze ruwweg te beschouwen als de "hou van me" en "vrees me" leiderschapsscholen.

Ik ontwikkelde een slechte en luie gewoonte, gedurende de eerste twee games, om Paragon-opties te kiezen wanneer ik niet wist wat ik moest doen in een bepaalde situatie, in de veronderstelling dat ze het meest waarschijnlijk zouden overeenstemmen met wat ik als de goede en juiste optie beschouwde , of in ieder geval de juiste toon. Ik ben graag aardig, en ik ben graag diplomatiek, en het werd een beetje te gemakkelijk om de positie van een opmerking, op het dialoogwiel, zichzelf te laten vervangen door echt denken. Dat instinct kwam me in de loop van Mass Effect 3 helemaal niet goed van pas. "Vriendelijk" en "correct" zullen niet altijd compatibel zijn. Weer een harde les, vaak herhaald.

Ook actie en passiviteit blijken beide soorten beslissingen te zijn. Het verschil tussen "Ik heb [iemand] vermoord" en "[iemand] stierf" is benauwend, en door al dan niet ondernomen acties moeten zowel Shepard als de speler ermee worstelen.

Ondanks dat het twee games aan ervaring en glans toevoegt aan het ontwerp, is Mass Effect 3 niet perfect; geen spel is. Af en toe kwam ik een grafische storing tegen, zoals een teamgenoot die even onzichtbaar werd voor een tweeregelig gesprek. Door het gebruik en misbruik van lensflare-effecten moest ik het Star Trek-thema neuriën en J.J. Abrams grapte terwijl ik verkende, en ik merkte dat ik lichtelijk teleurgesteld was dat er geen decoderings- of hacktaken meer waren.

Op het verhaalfront leken bepaalde 'verrassings'-plotwendingen, voor mij, te worden uitgezonden in knipperende neonlichten, uren voordat een personage zich erover kon verwonderen. Incidentele gesprekken gaan linksaf bij afgezaagd, rennen van de klif van cliché af en exploderen in een glorieus wrak van pompeusheid. En ik wou dat een paar "oude vriend" -personages betere, meer bevredigende cameo's hadden, terwijl ik het prima had kunnen doen zonder enkele in het spel.

Bovenal ben ik er absoluut zeker van dat fans nog maanden, zo niet jaren, lang met elkaar zullen praten en ruzie maken over de hele laatste act en de uiteindelijke conclusie van het verhaal.

Maar aan het verhaal van Shepard - het verhaal van deze ene leider, de maaiers en het melkwegstelsel-dat-is - moest op de een of andere manier een einde komen. Mass Effect 3 is definitief de conclusie van dat verhaal, en met elk moment dat ik hardop lachte, met elk moment dat ik snikte, en met elk moment dat ik extreem onafdrukbare woorden riep, wist ik dat het het wachten waard was.