Maid Of Sker is een first-person survival horrorspel, wat de naam een ​​beetje verwarrend maakt omdat het wordt uitgesproken als "Made Of Scare". Helaas is dit geen erg goede beschrijving van Maid Of Sker, want hoewel er een aantal goede en enge dingen in zitten, is dit geen spel gemaakt voor jump scare-compilaties op YouTube, en het is ook niet doordrenkt van een sluipend, slepend vrees.

In plaats daarvan belandt het ergens tussen de rare toetsen en puzzels van Resident Evil, en de stille, existentiële angst voor iets dat meer op Soma lijkt, wat resulteert in veel wachten in plaats van dat je je behoorlijk bang voelt - hoewel de muziek en de fantasierijke aanpassing van een spookverhaal uit Wales zijn beide buitengewoon goed gedaan. Misschien had het er beter aan gedaan om meer op die aspecten te leunen dan op regelrechte horror.

Het spookverhaal in kwestie gaat over een echte plaats genaamd Sker House in Zuid-Wales, niet een miljoen mijl van waar mijn vader opgroeide, en hoewel het oorspronkelijke huis niet eens in het spel is, kreeg Wales Interactive een kleine hoeveelheid lauwwarm water om het in een heleboel van hun promotiemateriaal te gebruiken. De oorspronkelijke meid van Sker, Elizabeth Williams, werd verliefd op een arme muzikant genaamd Thomas Evans. Ze waren van plan weg te lopen, maar Elizabeths vader hield haar opgesloten in een kamer boven, en Thomas werd afgeschrikt door de honden op het terrein en kwam haar nooit redden.

Elizabeth stierf geen vreselijke dood of zoiets; ze is net een ongelukkig huwelijk aangegaan met iemand anders. Maar er wordt gezegd dat haar geest nu de kamer achtervolgt waar ze opgesloten zat, wat bewijst dat geesten lange en specifieke wrok koesteren.

In het spel dat je speelt als Thomas, kom je Elizabeth redden uit het Sker Hotel van haar familie, ze heeft je een ronduit alarmerende brief gestuurd met het verzoek om een ​​specifiek muziekstuk te componeren. Zodra je aankomt, ontdek je het hotel in een staat van vervallen staat, met rare heiligdommen voor Elizabeth's moeder die op verschillende plaatsen opduiken, deuren met speciale sleutels en snelkoppelingen en geheime doorgangen om te openen.

Een screenshot van een veilige kamer in Maid Of Sker, met links een bureau met een groene lampenkap, rechts een grammofoon en een boek ertussen. Aan de muur erachter hangt een portret van een dreigende man.

Elizabeth informeert je, via telefoons die handig in huis zijn geplaatst, dat haar vader, oom en letterlijk iedereen in het hotel een beetje gek zijn geworden vanwege een magisch en / of kwaadaardig liedje. Elizabeth zit verscholen op zolder en alle anderen zwerven door het hotel met zakken op hun hoofd, zoals Scarecrow van Batman (hoewel ze dat zelf niet zegt omdat het geen eigentijdse verwijzing naar haar is). Ze vallen iedereen aan die te veel lawaai maakt, een beetje zoals het monster uit Amnesia: The Dark Descent (hoewel ook die verwijzing haar waarschijnlijk te boven zou zijn gegaan).

Met instructies om de vier opgenomen delen van het sirenesong te verzamelen, kruip je door het huis en probeer je nergens tegenaan te botsen, te snel te lopen of zelfs te zwaar te ademen, anders rennen de zwaarvoetige, logge beesten naar je toe om langzaam te bonzen u terwijl u dwarsgeluiden maakt. Aanvankelijk is het tempo uitstekend. Je wordt in vage bewoordingen verteld wat de dreiging is, maar weet niet zeker wanneer het zal aankomen, en uiteindelijk moet je naar de kelder gaan in een luide, gierende lift waarvan je zeker weet dat het een ramp zal brengen.

De kelder verhoogt geleidelijk de angstfactor door je vijand te introduceren en je te trainen om een ​​scherp oor uit te houden. Je leert dat je je adem kunt inhouden in stoffige of rokerige gebieden om te voorkomen dat je hoest, en dat als je stil blijft en je zenuwen behoudt, een van deze jongens binnen een paar meter van je kan passeren. Het leidt al vroeg tot een aantal spannende momenten.

Een screenshot van een kamer in Maid Of Sker. Het enige licht komt van een open haard aan de linkerkant. Het werpt licht op dikke stofdeeltjes in de lucht. Voor de open haard staat een vijand met een zakmasker op zijn hoofd. Hij wacht even en luistert.

Helaas, als je eenmaal in het midden van het spel bent gekomen, verdwijnt dit gevoel van onbehagen snel. Meer patrouillerende vijanden worden naar binnen geschept naarmate je verder komt om de moeilijkheidsgraad op te voeren, maar het wordt een beetje vervelend. Je besteedt veel tijd aan het staan ​​in een hotelkamer naast een gang, wachtend op twee jongens die voorbij lopen, zodat je met hete voeten naar beneden kunt gaan naar de geheime martelkamer die je wilt verkennen. Uiteindelijk zal deze toenemende frustratie je ertoe aanzetten er een pauze voor te nemen, op welk punt je ontdekt dat je het grootste deel van het spel echt kunt rondrennen en je problemen in de helft van de tijd kunt oplossen, zolang je maar weet waar je heen gaat. en waar de veilige kamers zijn.

Er zijn er een paar op elke verdieping van het vier verdiepingen tellende hotel - vriendelijke groene deuren naar kamers met groene lampen erin, waar je je voortgang handmatig op grammofoons opslaat. Het is een beproefde techniek die goed werkt voor de secties waar je je weg vindt in het hotel, zelfs als hun vreemd stille grambesparende machines de hartslag niet zo goed verlagen als de zoete Clair de Lune-kamers van The Evil Within. .

Maar dan mixt Maid Of Sker wat lineaire stukjes waar je plotseling in de tuin wordt gegooid of in grotten of wat dan ook met permadeath-vallen en veel slechteriken om het verhaal vooruit te helpen, wat vervelend is als je niet bent binnengekomen een veilige kamer voor een tijdje, en dubbel als ze de geleidelijke verkenning van het hotel niet echt aanvullen. Aan de andere kant, veel van de decorstukken van het hotel voelen aan als een smorgasbord van stukjes die je uit andere survival-horrorspellen hebt gespeeld, en geen ervan voelt echt als een enkele, samenhangende omgeving. Op een verdieping van het hotel zit bijvoorbeeld Elizabeth's grote boze oom, die duidelijk de lang verloren gewaande 8ft lange neef is van Mr X van Resident Evil 2. één verdieping, niet het huis in het algemeen, en hij voelt zich een beetje misplaatst. Het is een stukje bij beetje een gevoel dat je veel tegenkomt in het spel.

Een screenshot van de grote zaal in Sker Hotel. Een brede trap leidt naar een gran harmonium, onder een spandoek met de tekst 'Grand Reopening!' De vloer is echter bezaaid met weggegooide flessen en ander afval, en er hangt een gebroken vlag aan het plafond. Er is duidelijk iets misgegaan.

Dat gezegd hebbende, er zijn een aantal geweldige dingen waar Maid Of Sker van kan genieten. De look en feel van het hotel, en het verhaal zoals het zich ontvouwt, is goed. Sommige kamers staan ​​vol met jurkpoppen of hangende zakken die tegen elkaar aan botsen, en je weet niet zeker of je alleen bent of op het punt staat de letterlijke vulling uit je te krijgen. Als je de moeite neemt om verder te gaan dan de plaatsen waar je heen moet, kun je ook een behoorlijk leuk verhaal ontdekken over een vervloekt gezin, de geleidelijke uitbreiding van een sekte, de aanpassing van het hotel tot een grimmig moordhuis, enzovoort.

De game beloont zeker degenen die buiten de gebaande paden gaan om alle gesloten deuren te openen, en dit is op zichzelf een bevredigende taak, aangezien het hotel bezaaid is met trucdeuren waarvoor je de kamer om je heen goed moet bekijken voordat je kan ze ontgrendelen. In welke volgorde zijn die schilderijen? Waar wijst die kompaspijl? Als je het antwoord eenmaal weet, zijn ze gemakkelijk, maar totdat je het weet, zijn ze een leuke uitdaging.

Het beste van alles is de muziek, het duistere hart van het spel, dat echt spookachtig is. De originele compositie die je aan het samenstellen bent, en het griezelige refrein dat je veel in het hotel hoort, is tegelijkertijd mooi en onaangenaam, en de muzikale signalen die je vergezellen terwijl je wordt opgemerkt, zijn vaak angstaanjagender dan het geluid van voetstappen achter je .

Maid Of Sker is zelfs beangstigender als het je niet probeert bang te maken. Het verhaal, de sfeer en de muziek zijn zo goed gemaakt dat ze op zichzelf bijna genoeg zouden zijn, maar de obsessie met het gooien van monsters naar je leidt uiteindelijk tot het vernietigen van veel van die goede wil. Misschien kopieerde Maid Of Sker, door zijwaarts naar Capcoms bureau te kijken, zelfs de antwoorden die ze niet nodig had.