Ik geniet van de zon terwijl ik langs de prachtige stranden van Hawaï slenter, wanneer plotseling een groep verdacht uitziende personages dit opmerkt. Terwijl ze dichterbij komen en me bedreigen, word ik getransporteerd van de realiteit van Hawaï om me heen naar een soort alternatieve dimensie waar van mij wordt verwacht dat ik een aantal spannende heldendaden zal verrichten. Mijn vijanden zien er niet langer uit als de gemiddelde stoere jongens op straat: hun ogen gloeien rood, ze kunnen giftige dampen naar me spuwen. Maar hun nieuwe monsterlijke verschijning is geen partij voor mijn lieve selectie van vaardigheden, mijn vertrouwde honkbalknuppel en een ploeg kameraden die klaar staan om erin te duiken met hun eigen excentrieke gevechtsvaardigheden. Maar voordat ze naar beneden gooien, moeten ze natuurlijk op hun beurt wachten.

Like a Dragon: Infinite Wealth is de nieuwste in de langlopende serie games die voorheen bekend stond als Yakuza. Vanaf 2005 op de PS2 liet Yakuza de wereld kennismaken met het aangrijpende verhaal van Japanse gangsters die worstelen om de complexe loyaliteiten en allianties van de criminele onderwereld te overleven, vaak gedwongen om in overweldigende situaties te vechten om te overleven.

Infinite Wealth zelf is een direct vervolg op Yakuza: Like a Dragon uit 2020, dat aanzienlijk afweek van de standaard vechtactie die lange tijd het brood en de boter van de serie was. Net als in dat spel zijn de gevechten hier volledig turn-based, met alle RPG-statistieken en -functies die je kent van games die zich meestal in meer fantastische rijken afspelen. Infinite Wealth, met in de hoofdrol een van de meest charismatische personages van onze tijd, Ichiban Kasuga, vertelt een bevredigend en intrigerend verhaal over mysterie en georganiseerde misdaad. En het speelt zich allemaal af in een verteerbare RPG die de tijd die je erin steekt beloont zonder je belastend of ongenaakbaar te voelen. Een heroïsche fantasie, ongeremd door de grenzen van de werkelijkheid Hoewel Infinite Wealth zich in de echte wereld afspeelt en de ruige en gecompliceerde levens volgt van mensen die vastzitten in een leven vol georganiseerde misdaad, voelt de game nooit iets minder dan episch, vooral in de strijd. De meeste tussenfilmpjes en verhalende ontwikkelingen zijn op de werkelijkheid gebaseerd, maar de gevechten lijken zich bijna in een parallel universum af te spelen in de geest van hoofdpersoon Ichiban Kasuga, die de wereld vaak ziet als een fantasiespel, met zichzelf als de held van dat spel.

De game krijgt een andere persoonlijkheid zodra de vuisten en wapens beginnen te vliegen, een die de beproefde basisprincipes van turn-based gevechten in een fantasy-RPG omarmt. Het is vrolijk en levendig - een verademing in een genre dat zo vaak wordt gedomineerd door dezelfde archetypen van fantasiekarakters op dezelfde oude, voorspelbare manieren.

Infinite Wealth handelt in die archetypen – je tanks, genezers, schade-dealers, enzovoort – maar maakt ze zich eigen, met stijl en vertrouwen. Vijanden veranderen in verwrongen monsterlijke verschijningen van hun echte zelf zodra het gevecht begint. Vechtanimaties zijn vaak explosief, levendig en passend bij de persoonlijkheid van elk personage. De strijdstroom voelt altijd spannend en fris, maar ook vertrouwd aan. Dit is door en door een RPG: personages hebben hitpoints en magische punten, en deze laatste kunnen worden gebruikt om allerlei aanvallende en verdedigende vaardigheden in te zetten. Je wordt beter naarmate je hoger komt, en er zijn talloze manieren om je statistieken te verbeteren via verbruiksartikelen en betere uitrusting.

Als je een veteraan bent op het gebied van turn-based fantasy-rollenspellen, zul je dat vertrouwde ritme van buff, debuff, aanval en verdediging hier in prachtige volledige vorm aantreffen en niet alleen als een ironische, vierde muurbrekende game. gimmick. Het spelen van Infinite Wealth herinnerde me eraan hoeveel ik van turn-based gevechten houd, omdat de game me voortdurend beloonde voor het spelen met strategie. Die dopamine-rush van het uitvoeren van verschillende goed geselecteerde bochten is zo de moeite waard dat ik in de zeldzame gevallen dat ik moest slijpen om vooruit te komen in het verhaal, opgewonden was om meer vechtpartijen te krijgen. De strijd is strategisch, maar toch dom. Diepgaand, maar toch toegankelijk leuk. Het voelde zelden vermoeiend om ronde na ronde van gevechten te doorstaan. En de nederlaag voelde niet gemeen of vernederend. De strijd van Infinite Wealth gaat niet alleen over het voldoen aan numerieke vereisten. Ja, als je te weinig niveau hebt voor een specifiek gebied of baasgevecht, kun je in de problemen komen. Maar ik had zelden het gevoel dat het spel oneerlijk was of me dwong mijn huiswerk voor het levelen te maken. Gevechten die een paar niveaus boven mij lagen, waren niet onmogelijk; ze hadden alleen een meer doordachte aanpak nodig, waarbij de essentiële rollen van buffs en debuffs niet werden verwaarloosd. Er waren enkele bazen die me naar een paar Game Over-schermen stuurden, en het was duidelijk dat ik te weinig niveau had en te weinig uitgerust toen dit gebeurde. Maar als ik mijn hoofd bij het spel zou houden en me zou concentreren op het benutten van zoveel mogelijk zwakke punten van de vijand en ervoor zou zorgen dat elke beurt telt, zou ik als winnaar uit de bus kunnen komen. En dat gevoel van een paar keer verliezen, om vervolgens terug te komen en mijn vijanden naar de overwinning te denken, werd nooit oud.

Hoewel je de klassen van je personages, ook wel Jobs in Infinite Wealth genoemd, kunt omwisselen, deed ik dit zelden tijdens mijn eerste playthrough. Elke standaardkarakterklasse biedt een solide selectie aan vaardigheden, en je zult snel zien wie de leiding moet nemen in welke rol.

Sommige personages zullen duidelijk beter zijn in het aanrichten van schade, zoals de oude hoofdrolspeler Kiryu, terwijl andere erg dynamisch zijn. Kasuga zelf beschikt over een stevige hoeveelheid aanvalsvaardigheden, maar functioneert ook goed als genezer en ondersteunend karakter. (Ik liet hem rondrennen om ieders verdediging te ondermijnen tijdens de moeilijkere momenten.) Ondertussen kunnen personages als Nanba, een voormalige verpleegster wiens directe aanvallen niet zo krachtig zijn als die van andere personages, zowel dienen als een solide genezer als een zinderend effectieve schade. -dealende magische gebruiker. Als je je verdiept in de vaardigheden van elk personage, die tijdens gevechten allemaal in in-game tekst worden uitgelegd, kun je gaandeweg leren. Dit is geen spel waarvoor je een doctoraat nodig hebt, maar het is ook niet overdreven simplistisch.

De gevechten van Infinite Wealth zijn ook opwindend kinetisch. Tijdens je beurt kun je je in een beperkte cirkel rond je personage bewegen. Deze plaatsing is essentieel omdat veel aanvallen vijanden zullen dwingen tegen elkaar, hun omgeving of tegen het wapen van een kameraad aan te botsen die maar al te graag een extra zwaai maakt als de vijand binnen hun dreigingsbereik valt. En terwijl personages door de gevechtsruimte lopen, ongeremd door hun beurt in de gevechtsvolgorde, heb je het gevoel dat je de timing van je aanvallen correct vastlegt. Je kunt snel schade aanrichten aan meerdere tegenstanders als je gefocust blijft en op zoek gaat naar gemakkelijk te missen kansen.

Maar vechten is natuurlijk niet het enige dat je doet in Infinite Wealth, aangezien de game meer dan klaar is om urenlang minigames en nevenactiviteiten te leveren, waarvan sommige rechtstreeks gebaseerd zijn op games als Pokémon en Animal Crossing.

Oneindige rijkdom is een groot spel. Er is een hoofdverhaal van meer dan 40 uur, talloze zijverhalen, minigames voor daten, kluswerk, landbouw en karaktergevechten. Je kunt tijd besteden aan het rondhangen met je groepsleden om je relatie met hen te verdiepen (wat de moeite waard is in gevechten), en je kunt een aantal willekeurig gegenereerde kerkers verkennen om je sterke punten te testen.

Maar terwijl veel andere RPG's te groot kunnen aanvoelen om je hoofd eromheen te wikkelen, voelt Infinite Wealth op de een of andere manier enorm groot zonder dat je je verloren voelt. Een deel hiervan heeft volgens mij te maken met de relatief kleinere kaarten van de game in vergelijking met andere RPG's. Beide locaties in Hawaï en Japan zijn kaarten die je kunt onthouden en gemakkelijk kunt rondreizen, bezaaid met activiteiten die je gevechtsvaardigheden verbeteren, bijvoorbeeld door nieuwe gecombineerde aanvallen te ontgrendelen door je bandniveau met elk personage te verhogen, of door nieuwe banen en items te vinden. en wapens om je gevechtsvaardigheden te diversifiëren.

De nevenactiviteiten van Infinite Wealth zijn een opkomend tij, waardoor de rest van het spel naar een hoger niveau wordt getild naarmate je er meer tijd mee doorbrengt. Sommige hebben een voortreffelijk niveau van diepgang, zoals Dondoko Island, een op zichzelf staande, volledig functionele resortmanagementsimulatie die rechtstreeks in het spel is ingebakken.

Bijactiviteiten voegen simpelweg meer toe aan het spel. Meer strategie om te beheren, meer gevechtsvaardigheden om te ontgrendelen en meer tijd doorgebracht met de geweldige cast van personages in deze game, die voor mij een zwaartekrachtbron waren die me meer dan wat dan ook aan het hoofdverhaal gekluisterd hield.

Infinite Wealth volgt de verhalen van Ichiban Kasuga en Kazuma Kiryu, mannen die niet lijken te kunnen ontsnappen aan de harde realiteit van de georganiseerde misdaad. De eerste neemt het grootste deel van het spel in beslag, terwijl je in een paar late-game hoofdstukken de controle over Kiryu overneemt. De kern van het spel is een direct doel: Kasuga wordt naar Hawaï gestuurd om een belangrijk iemand te vinden. Hoewel deze persoon hem nog een tijdje zal blijven ontgaan, vindt hij op het eiland Hawaï een complex netwerk van georganiseerde misdaadsyndicaten die allemaal strijden om macht en controle.

Kasuga wordt al snel meegesleept op de plaats delict van Hawaï terwijl hij zijn zoektocht voortzet, onderweg veel nieuwe personages ontmoet, vertrouwen opbouwt en tegenstand uitdaagt. Het verhaal van de game is erg goed in het introduceren van personages met lange en verrassende bogen, en hoewel het weer een nieuwkomer is in een langlopende reeks games, zullen nieuwkomers zich niet erg misplaatst voelen. Sommige verwijzingen naar gebeurtenissen uit het verleden en de structuur van de Yakuza zelf voelen misschien wat veel aan voor iemand die gloednieuw is, maar Infinite Wealth heeft een gericht en op zichzelf staand verhaal met meerdere wendingen, helden waar je van gaat houden en schurken waar je van gaat houden. Ik wil er met een knuppel naar zwaaien.

Sommige afzonderlijke hoofdstukken van het spel hebben echter de neiging om te draaien rond een plotstructuur die voorspelbaar wordt, een structuur waarin een aantal opkomende, uit de hand gelopen actie plaatsvindt die wordt beëindigd door de verschijning van een ander personage dat je niet had verwacht, of een ander, uit de hand gelopen personage. -het-blauwe voorkomen. Deze situaties voldoen niet precies aan de definitie van een deus ex machina, maar ze kunnen een beetje te handig en gekunsteld aanvoelen.

Ondanks dit voorspelbare patroon van verhalen vertellen en actie loont het hoofdverhaal de moeite met een lang verhaal waarin de onderwerpen familie en vertrouwen worden onderzocht. Personages zijn niet alleen op het scherm aanwezig om gemeen te zijn en mensen neer te schieten (hoewel er af en toe nogal bloedige scènes zijn). Ik merkte dat ik me speels afvroeg waar het verhaal naartoe zou gaan; de ene keer ging het in een richting die ik van kilometers afstand zag aankomen, de andere keer eentje die me compleet verraste. Maar of ik nu te maken kreeg met opkomende voorafschaduwingen, of werd getroffen door een wending die ik niet zag aankomen, ik heb enorm genoten van het verhaal van Infinite Wealth - vooral van de cast van personages, aangevoerd door de simpelweg geweldige hoofdpersoon.

Als je het origineel Like a Dragon of het recente The Man Who Erased His Name hebt gespeeld, kom je bij Infinite Wealth terecht, wetende wie Ichiban is. Als voormalig Yakuza-lid bracht hij achttien jaar van zijn leven achter de tralies door, waarna hij op zijn veertigste de echte wereld betrad. En hij lijkt een beetje jeugdig voor zijn leeftijd, misschien zelfs een beetje dom, maar op een sympathieke manier. Het spel begint met het feit dat hij een overwegend gemiddelde bureaubaan heeft nadat hij schijnbaar een misdaadleven achter zich heeft gelaten. Maar net toen je dacht dat hij eruit was, wordt hij weer naar binnen getrokken.

Wat echter zo verrassend is, is dat Kasuga er niet in slaagt het meer stereotiepe pad van mannelijke personages te volgen in een dergelijk scenario, waarin agressie en confrontatie vaak gepaard gaan met versnelde woede en geweld. Zeker, hij is maar al te graag in gevecht met zijn knuppel en zijn maatjes, maar zijn eeuwige optimisme ondanks moeilijkheden en zijn bereidheid vriendelijkheid en vergeving te betuigen aan degenen die hem onrecht hebben aangedaan, getuigt van zo'n hoog niveau van emotionele intelligentie dat hij tart de verwachtingen van het misdaaddrama-genre. Toen het moeilijk werd, merkte ik dat ik wanhopig wilde horen dat Ichiban een positieve draai zou geven, een kans om tegenslagen te overwinnen.

Dat Infinite Wealth zich in de echte wereld afspeelt, maakt deze kenmerken van Kasuga nog resonanter. Dit zijn geen personages die geobsedeerd zijn door het vinden van een mysterieus, magisch complot om een kwaadaardige opperheer in een of ander fantasierijk tegen te houden. In plaats daarvan zijn dit personages met herkenbare tekortkomingen en zorgen, die proberen fouten recht te zetten en elkaars leven te verbeteren. Dit is geen verhaal over escapisme. Hoewel het verhaal mogelijk betrekking heeft op criminele handelingen van het soort waarvan maar weinigen kunnen beweren dat ze er kennis van hebben, voelt de investering van elk personage in het verhaal en de reden waarom ze in de eerste plaats vechten, meer herkenbaar dan het waarschijnlijk zou zijn als dit een fantasierijk verhaal zou zijn. met alle onrealistische attributen van het genre. Zonder hyperfictieve kennis om de speler mee te belasten, is Infinite Wealth een verhaal waarin je jezelf kunt zien.

Ichiban liet me zo vaak lachen en huilen tijdens het hoofdverhaal van Infinite Wealth. Ik ben hem gaan zien als een heroïsch figuur, niet omdat hij de slechteriken uit de kast kon halen (waar hij zeker niet slecht in is), maar omdat hij bij mij een enthousiasme voor het leven opwekte, zowel binnen als buiten het spel. In één scène in het bijzonder ziet Kasuga zo'n positieve filosofie over het leven als dertiger en veertiger, terwijl hij dit doet zonder de last van schaamte omdat hij bepaalde mijlpalen niet heeft bereikt, dat ik onmiddellijk tot tranen toe werd gebracht en de gamesessie van die avond met een gevoel eindigde van optimisme over mijn eigen leven.

De emotionele rijkdom die Kasuga de game biedt, maakt hem tot een geweldig en inspirerend personage, iemand die je graag bewoont. Maar hij maakt het verhaal ook interessanter. Dit is geen standaardverhaal over een man die wraak wil nemen op de maffia.

Infinite Wealth arriveert begin 2024 en is, naar mijn mening, nu al een sterke kanshebber voor een van de beste game-ervaringen van het jaar. Dat gezegd hebbende, er waren een paar elementen die beter hadden gekund. Hoewel deze de ervaring niet helemaal verzuurden, zeurden ze me wel tijdens de lange campagne van het spel.

De grafische presentatie van Infinite Wealth is een van de meest teleurstellende aspecten, vooral in tussenfilmpjes die vaak worden gefilmd met filmische cameraplaatsing die niet goed werkt met de meestal saaiere texturen en houten karakteranimaties van de game. Ichiban zelf is waarschijnlijk het mooiste personage en het best geanimeerd, maar zelfs de andere hoofdpersonages zijn een beetje een stapje terug, met rigide gezichts- en lichaamsuitdrukkingen. Er is een vreemd uitziende, gloeiende omtrek rondom de meeste personages tijdens hun close-ups, terwijl niet zo verre texturen, zelfs in tussenfilmpjes, er soms gewoon vreemd uitzien. Niet-speelbare personages lijden nog meer; we hebben het over vreemdheid en rigiditeit op Oblivion-niveau voor gezichtsuitdrukkingen. Het kan een beetje ruw zijn om naar te kijken.

Een vrouw zit op een bankje. De kwaliteit van NPC-gezichten, zelfs relatief belangrijke, daalt snel. Schermafbeelding: Ryu Ga Gotoku Studio / Kotaku Ik breng dit niet ter sprake vanuit de overtuiging dat mooiere graphics altijd gelijk staan aan een beter spel. Het komt eerder omdat het verhaal van Infinite Wealth, met zijn focus op de uitstekende karakters, een betere presentatie verdient dan wat deze game biedt.

Dat gezegd hebbende, wordt de slechte presentatie enigszins gecompenseerd door de geweldige muziek in de soundtrack van Infinite Wealth, vooral tijdens gevechten. Ik nam zelfs meerdere keren de tijd om beurten, omdat ik het te druk had met mijn hoofd te bewegen op de verscheidenheid aan vrolijke elektronica en metal die voor puur oorsnoepje zorgt.

Maar hoewel ik erg dol ben op de gevechten van Infinite Wealth en verwacht dat ik nog veel meer uren in de kerkeractiviteiten zal steken om grotere bedreigingen het hoofd te bieden, zou ik willen dat het gemakkelijker was om betere wapens en uitrusting te kopen. Maar al te vaak kwam ik bij een wapenwinkel terecht en ontdekte dat ze niets hadden dat iemand in mijn gezelschap kon gebruiken. Het zorgt voor een aantal moeizame tochten over de kaart om een goede upgrade te vinden.

Ik zou ook willen dat Infinite Wealth er niet voor had gekozen om me naar een game te sturen als het hoofdpersonage van de partij sterft. Zodra Kasuga (of Kiryu als hij het roer overneemt) KO'd wordt, wordt u naar een vervolgscherm gebracht. Dit kantelt de strategie een beetje te veel in de richting van het prioriteren van de hoofdpersoon. Om eerlijk te zijn, werd dit pas een probleem tijdens de baasgevechten die ik domweg aannam terwijl ik onder niveau was, maar het leven van één personage prioriteit geven boven alle anderen is iets waar ik zonder zou kunnen.

Ten slotte ligt een van de meest verwarrende problemen van Infinite Wealth in de prijsstructuur. De basiseditie kost de nieuwe standaard van $ 70, maar er zijn ook versies van $ 85 en $ 110.

Het grootste probleem hiermee is dat de versie van $ 85 nodig is om New Game+ te ontgrendelen. Dit is op zijn zachtst gezegd een verbijsterende beslissing, vooral in een spel dat zo boordevol activiteiten zit dat het onwaarschijnlijk is dat je ze allemaal in één keer kunt voltooien. Gevechten in Infinite Wealth worden alleen maar dynamischer en spannender naarmate je meer mensen in je gezelschap hebt en hoe meer vaardigheden en banen je hebt. Dit is een spel dat smeekt om een tweede keer gespeeld te worden met alle vaardigheden die je hebt verdiend. Toch wil Sega dat je $ 15 extra betaalt voor dat voorrecht. Er is eenvoudigweg geen reden waarom dit zo is, en het is een grote smet op een verder geweldige RPG.

Ondanks een werkelijk ongelukkige prijsstructuur is Infinite Wealth een indrukwekkende en bevredigende titel begin 2024. Het beschikt over een uitstekende cast van personages, spannende gevechten en talloze lonende nevenactiviteiten die zelden aanvoelen als een buitensporige last van druk werk. Infinite Wealth vertelt ook een diepmenselijk verhaal over verbondenheid, familie en het belang van het behouden van hoop ondanks tegenslagen. En het beschikt over een krachtig effectief vechtsysteem dat spannend is om te spelen en in actie te zien.

Het verhaal zal het meest de moeite waard zijn voor degenen die eerdere Yakuza-spellen hebben gespeeld, maar het vertelt een op zichzelf staand verhaal dat je meestal redelijk goed op de hoogte brengt van gebeurtenissen uit het verleden. En zelfs als het verhaal te veel in zijn eigen overlevering en geschiedenis duikt, wat ongetwijfeld oude fans van de serie tevreden zal stellen, zorgt Infinite Wealth voor een uitstekende introductie tot deze personages en geeft het je redenen om in hen te investeren. en nu, met een vermakelijk verhaal dat erin slaagt fris te blijven tijdens de vele uren aan gameplay.