Terwijl ik de aftiteling op Cyberpunk 2077 bekeek, konden mijn ogen niet voorkomen dat ik naar de rechter benedenhoek werd getrokken. Terwijl de honderden, misschien duizenden namen over 39 minuten en 30 seconden rolden, bleef er een enkele regel dialoog over.

Een lijn met dialogen van bijna een uur geleden.

Het is zowel de kleinste als de meest perfecte weergave van de Cyberpunk 2077-ervaring. Zoals meer dan een week geleden het geval was, toen ik voor het eerst de essentie van CD Projekt Red's liefdesbrief aan de originele Cyberpunk tabletop RPG vastlegde, barst Cyberpunk 2077 letterlijk van de ambitie.

Het is niet alleen het geval op de basis PS4 en Xbox One, waar de prestaties zo gebrekkig zijn dat CD Projekt Red minder dan een week na de release van de game een verontschuldiging heeft afgegeven. Het is ook waar op pc. Ik heb daar meer dan 60 uur in de game geïnvesteerd met meerdere personages, en ook wat tijd met de proloog van de game op Xbox Series X voor een korte vergelijking. (Andere collega's van Kotaku Australia hebben tijd doorgebracht met de PS4-versie van de game via de achterwaartse compatibiliteitsmodus van de PS5.) 'S Nachts, met de juiste hardware en de juiste mix van NPC-dichtheid, regen en neonverlichting, kan het effect echt verbluffend zijn.

In de afgelopen week is de neiging van Cyberpunk voor harde crashes afgenomen. De eigenaardigheden die overblijven, zijn zowel klein als verlammend groot. Ik heb NPC's gehad die proberen mijn positie te bepalen, maar ze vallen letterlijk voor me neer omdat ze niet door een lichaam kunnen navigeren. De buit zal na een gevecht over een level worden verspreid, maar een deel ervan zal achterblijven, omdat het spel me weigert het op te halen. Ik heb de game gehad, sommigen hebben vastgesteld dat ik een misdaad heb begaan ondanks het niet aanraken van een burger in de buurt, waardoor de politie onmiddellijk achter me spawt, alsof ze net uit een geheime kast zijn gekomen, ala DOOM. Sommige waren handiger, maar doorbreken van de immersie, zoals mini-bazen en vijanden van hoger niveau die in positie vastzaten of aan de vloer vastzaten.

Anderen waren nog erger. Wat ze heeft vervangen, was niet minder leuk: ik moest uren aan gameplay herstarten vanwege missies die niet konden worden opgelost. Ze waren geoormerkt als side-quests, maar het was pas later in de finale duidelijk dat ik die quests moest voltooien om enkele van de alternatieve eindes van het spel vrij te spelen, eindes die veel beter passen bij V, Johnny Silverhand en de tijd die ik had doorgebracht met het spel.

Sommige breken de visuele aantrekkingskracht van het spel. Bij een zoektocht kwam een ​​NPC uit een stoel overeind, wat een storing in de biochip in V's hoofd veroorzaakte, waardoor het bewustzijn van Johnny Silverhand overstroomde. Maar af en toe werd een vervagingseffect toegepast op het hele scherm dat niet vervaagde zodra het relikwie normaal begon te werken, waardoor een herstart noodzakelijk was. Andere eigenaardigheden zijn minder belangrijk en grappiger: NPC's die door de lucht zweven en een voertuig achtervolgen waarin ze zouden moeten zitten, de penissen van het personage die door hun kleding steken, modellen die T-plaatsen terwijl ze in objecten vastzitten, auto's die af en toe de lucht in vliegen, NPC's die vastzitten in animatielussen, zwevende pistolen, botsingsfouten, recht omhoog teleporteren en je personage halverwege de rit strippen. Zelfs de credits zijn niet immuun voor crashes.

Hoeveel het de ervaring onderbreekt, hangt af van waar en wanneer. De game is in mijn ervaring stabieler sinds de patch van dag één en daaropvolgende hotfixes. Maar op het moment van schrijven is elke grote missie of zij-optreden die ik heb gespeeld getroffen door ten minste één bug die de ervaring heeft beïnvloed. Het is ofwel ernstig genoeg geweest dat het een herstart noodzakelijk maakte. De gameplay werd soms beïnvloed door UI-glitches, zoals objecten waarmee ik ze niet kon scannen, of personages waarmee ik niet kon praten om het spel vooruit te helpen. En gevechten liepen vaak op AI en botsingsfouten, zoals personages die halverwege een gevecht vastliepen en de aanwezigheid van V niet herkenden.