Medal of Honor: Above and Beyond voelt soms alsof het niet helemaal weet of het prioriteit wil geven aan onderdompeling of plezier, maar het is een behoorlijk VR-avontuur met een aantal coole bonussen.

Die trailers voor Medal of Honor: Above and Beyond hebben een geweldige belofte gedaan. Spelen met nostalgie naar de originele games en de belofte van virtual reality als de volgende grote grens van gaming, het is moeilijk om niet opgewonden en verleid te worden door die visie van een nieuwe klasse first-person shooter uit de franchise en enkele van de ontwikkelingsleiders die in de eerste plaats een pionier was in dat formaat van shooter. In die zin had de laatste wedstrijd altijd een steile heuvel om te beklimmen.

Laat me de pleister eraf trekken. Above and Beyond voldoet niet aan de opwindende, hartverscheurende visie die in de trailer wordt getoond. Wat een virtual reality-showcase betreft, is het echter waarschijnlijk de meest opwindende, meer traditionele videogame, behalve Half Life: Alyx. Maar uiteindelijk is het een ongelijke ervaring die maar al te vaak wordt ondermijnd door de manier waarop de inherente onhandige dwaasheid van VR niet echt samengaat met het realistische, op waargebeurde verhaal gebaseerde verhaal dat deze serie graag wil inruilen.

De levels die je krijgt, zijn een soort van de grootste hits uit de Tweede Wereldoorlog, uit gaming, cinema en geschiedenis. Als je ooit achter vijandelijke linies hebt willen parachutespringen, dan kan dat. Je bestormt natuurlijk het strand van Omaha. Samenwerken met het Franse verzet? Van nature.

De actie is over het algemeen prima. Fotograferen voelt vrijwel altijd goed in VR, hoewel het verrassend moeilijk is om in te zoomen en foto's te maken - meer dan in sommige andere vergelijkbare games. Mijn favoriete level vond plaats in een trein, en dat kwam grotendeels doordat het smalle karakter ervan, met veel deuren en stoelen als dekking, het een soort schiettent maakte. Dat zegt waarschijnlijk veel.

De eenvoudigste oplossing hiervoor is om de moeilijkheidsgraad een beetje te verlagen, waardoor je meer automatisch kunt richten. Wanneer het gevecht klikt, voelt het echter een beetje als magie, zoals de beste VR doet. Het herladen door daadwerkelijk in een clip te glijden is geweldig, hoewel het hier niet zo doorslaggevend geweldig of zelfs betrouwbaar is als in sommige andere games. Dat is eigenlijk het verhaal van Above and Beyond - als het goed is, is het echt goed. Als dat niet het geval is, blijft het achter bij zijn rivalen. Dit komt ook tot uiting in het succes van de treinmissie, de strandlanding of wanneer je een tank bestuurt - wat mooi contrasteert met sommige absoluut verschrikkelijke onderwatersegmenten, zo vreselijk dat je in de verleiding komt om op te geven.

Het meest verbijsterende is de levering en het gebruik van een verhaal. Het ontwikkelingsteam van Respawn zag hier duidelijk een kans om spelers in staat te stellen zich echt in iconische WO II-scènes te begeven, maar deze uiterst serieuze verhalende momenten worden bijna altijd verpest door de manier waarop je ronddart op de manier waarop VR-personages dat altijd doen. Dialoogscènes duren lang, wat je vervolgens aanmoedigt om te kletsen of rond te kijken, waardoor je wordt afgeleid van het liefdevol gemaakte verhaal.

Alles is gewoon een beetje te lang, wat misschien wel authentieker is, maar gewoon niet past bij de sfeer van het spel. De game spannend met een nabootsing van een echte gebeurtenis, zoals de D-Day-landingen, maar stopt dan om personages het echte trauma van de gebeurtenis te laten bespreken op een manier die op zijn best een beetje te snel aanvoelt en in het ergste geval risico's overgaan in onoprechtheid. Het is vreemd, omdat het tijdens een missie vaak aanvoelt als een ander spel, met karakteristieke karakters.

Het beste aspect van het spel is zonder twijfel de echte wereld. Hoewel de ruwe grafische kwaliteit de milde hit krijgt die je van een VR-game mag verwachten, zijn de details die aanwezig zijn in de wereld ongelooflijk, en maken ze duidelijk waarom deze game zo'n enorme installatie heeft, die na voltooiing ongeveer 170 GB kost. De VR-aard van de game is gericht op omgevingsdetails, met meer te doen rond elk niveau dan in een traditionele shooter. Knoppen kunnen worden omgedraaid, incidentele items kunnen worden opgepakt - en je kunt behoorlijk wat tijd verliezen door gewoon te genieten van het rondneuzen in de liefdevol gemaakte omgevingen.

Er is ook multiplayer, die prima functioneert, maar verbonden is met dezelfde triomfen en tekortkomingen van hoe Above and Beyond beweegt en bestuurt. Het is goed. Je zult dit echter niet snel verkiezen boven een meer traditionele, niet-VR-shooter.

Interessanter als bonus zijn de meegeleverde documentaires over de oorlog en met enkele mooie diepte-interviews met veteranen uit het echte leven. Deze zijn gekoppeld aan het voltooien van campagnemissies - nadat je er een hebt voltooid, kun je uitstappen en wat meer leren over de acties waarop de in-game missies erg losjes zijn gebaseerd. Er is enige VR-verbetering door het opnemen van 360-gradenfoto's van interessegebieden die verband houden met de verhalen, die u vervolgens kunt verkennen. Deze documentaires zijn over het algemeen absoluut briljant en vormen een uitstekende aanvulling. Inderdaad, als het verhaal vastloopt en een beetje ruiger wordt, zijn ze een mooie aanmoediging om door te gaan.

Het is duidelijk dat Respawn nog steeds de karbonades heeft om een ​​Medal of Honor-spel van hoge kwaliteit te maken. Er is veel hart hier, en aandacht voor detail dat moet worden bewonderd. Dat gezegd hebbende, is het duidelijk dat de studio moeite had om zijn doelen in VR te bereiken - en het resultaat is een merkwaardige VR-ervaring die de moeite waard is om te ervaren, maar evenmin zoiets als een verkoper van een VR-systeem. Het staat schreden achter Alyx - maar nogmaals, dat geldt ook voor de meeste VR-games.