Het verhaal Het buideldier van de legende keert terug en hij is nog nooit zo pluizig geweest. Maar er is niets zachts en knuffels aan Crash Bandicoot 4: It’s About Time. Op ware Crash-wijze is deze schattige en kleurrijke platformgame hier om je in de maling te nemen.

De Crash-serie is nooit terughoudend geweest over zijn bedoelingen met betrekking tot je reet. Sinds de eerste game, lang geleden in 1996, draait de serie helemaal om spelers over de streep te trekken. Het personage door 3D-levels naar het scherm laten rennen, met vijanden en obstakels die rechtstreeks op de speler afkomen? Dat is intens. Bijna net zo intens als de achtervolgingsniveaus, waar Crash wanhopig probeert te ontsnappen aan een razend beest door op de speler af te rennen, met slechts enkele seconden om te reageren op plotseling opkomende obstakels. Door de jaren heen hebben Crash-sequels ons nieuwe personages gegeven om mee te spelen en schattige dieren om op te rijden, maar het blijft een uitdaging.

Crash Bandicoot 4: It’s About Time omarmt die ouderwetse moeilijkheid. In het scherm, uit het scherm, beestjes berijdend met halsbrekende snelheid terwijl de wereld obstakels op je pad gooit, die oude kastanjes zijn aanwezig en er wordt rekening mee gehouden. Side-scrolling platformsequenties waarbij er om de paar sprongen een nieuw dodelijk gevaar is dat je terugstuurt naar het vorige checkpoint? Controleren. Sterven vlak voor een level checkpoint en de ontwikkelaars luid bij naam vervloeken? Verdomme, levelontwerpleider Ray West. Dat klopt, ik jaagde je op in de game credits en maakte je mijn strijdkreet. Ik denk dat het meer een gekwelde kreet is. Battle Cry klinkt beter, laten we daarmee doorgaan.

De chaos wordt deze keer vermengd met de vier Quantum Masks, oude toverdoktersmaskers die macht hebben over ruimte en tijd. Het spel begint met Crash-schurken Uka Uka, Doctor Neo Cortex en Doctor Nefarious Tropy die proberen te ontsnappen uit de tijdloze gevangenis waarin ze vastzaten in 1998's Crash Bandicoot: Warped. Hun inspanningen leidden ertoe dat het trio een gat in het multiversum scheurt, dat ze van plan zijn te gebruiken om alle dimensies te veroveren. De enige manier voor Crash en zus Coco om de hele realiteit te redden, is door de vier Quantum Masks te verzamelen en het transdimensionale gat te dichten.

Elk van de vier Quantum Masks vertegenwoordigt een nieuwe manier voor het spel om met spelers te spelen. Eén masker schakelt dingen zoals drijvende platforms en barrières in en uit, wat leidt tot platformpuzzels waarin de bandicoots tussen zitstokken moeten springen die verdwijnen en weer verschijnen met een druk op de knop. Het zwaartekrachtmasker keert de zwaartekracht om. In eerste instantie wordt het gebruikt om Crash en Coco over het plafond te laten lopen. Later in het spel moest ik bewegingen maken zoals van een platform springen, de zwaartekracht omkeren, over een ander platform bewegen en weer omkeren om lasers en spikes te vermijden. Het masker van donkere materie is een rare. Door het te activeren, wordt de speler een wervelende tornado van donkere materie, in staat om bepaalde magische aanvallen te reflecteren en grote afstanden te springen.

Mijn favoriet van de vier maskers is Kapuna-Wa, het masker van de tijd. Door het te activeren, wordt de tijd even vertraagd. Eén gebruik is het veroorzaken van een vertraging in de explosies van Nitro-kratten, die groene dozen die exploderen op contact waar Crash-spelers bang voor zijn en ze veranderen in levensvatbare platforms in plaats van onmiddellijke dood. Het kan obstakels vertragen, waardoor ze gemakkelijker te passeren zijn. Het kan vijanden vertragen, waardoor het gemakkelijker wordt om hun openingen aan te vallen met een kenmerkende spin-aanval. Naarmate het spel vordert, wordt het tijdmasker gebruikt voor platformactie en voor het vertragen van objecten zoals vallende ijsbrokken, zodat ze veilig over kunnen worden gesprongen. Enkele van mijn meest spectaculaire sterfgevallen kwamen doordat de tijd op ongelegen momenten versnelde.

De gameplay Deze veel gehypte maskers, met hun almachtige capaciteiten, worden voornamelijk gebruikt om met ons te neuken. Dat is zo Crash Bandicoot. Ik was een beetje bang dat Toys For Bob, de ontwikkelaars achter de easy-peasy fun-and-breezy Skylanders-serie, een vriendelijker, zachter Crash-spel zou maken. In plaats daarvan voelt het alsof de studio echt naar die straffende momenten leunde.

Gelukkig voor minder bedreven Crash-spelers is er een nieuwe manier om te spelen. In plaats van een vast aantal levens te hebben en opnieuw te beginnen aan het begin van een level wanneer ze op zijn, kun je overschakelen van die 'retro'-speelstijl naar' modern '. In de moderne modus ga je altijd verder vanaf het laatste checkpoint, hoe vaak je ook sterft. In feite zal de game vaak een extra checkpoint opleveren als je het moeilijk hebt met een bepaalde platformreeks. Het nadeel is dat elke keer dat je sterft, een teller in de rechterbovenhoek omhoog gaat, die telt hoe vaak de levelontwerpleider Ray West je heeft vermoord. Ik zal niet liegen, tegen het einde van het spel was er één niveau dat me in drievoudige cijfers had.

Dit is geen spel waarvan we verwacht dat we langs elk van de tientallen niveaus vliegen zonder de eerste keer te sterven. Crash Bandicoot is er nooit geweest. Het gaat over vooruitgaan, sterven, vloeken, nog wat meer vooruitgaan, nog wat sterven en nog wat meer vooruitgang boeken. Het gaat erom uit te zoeken hoe je vooruit kunt gaan, met vallen en opstaan. Sommigen van jullie hebben een hekel aan dat soort game-ontwerp. Crash Bandicoot 4: It’s About Time is dan misschien niet iets voor jou. Ik heb tijdens het laatste deel van mijn playthrough veel tijd doorgebracht met pauzeren, ademen, misschien wat tweets lezen en dan teruggaan naar de uitdaging. Ik heb nooit zin gehad om op te geven. Ik had gewoon wat tijd nodig.

Nu ik alle Crash- en Coco-levels heb voltooid en de eindbaas heb verslagen, is mijn taak nog lang niet voorbij. Elk niveau van de game kan op twee manieren worden gespeeld: normaal en 'N.Verted'. N.Verted-modus weerspiegelt niveaus en past deze rare Photoshop-filtereffecten toe. Sommige zijn in zwart-wit, met tekens die elke keer dat ze ronddraaien in kleur spatten. Anderen zijn vreemd en vaag. Een bijzonder moeilijk N.Verted-niveau was donker, afgezien van gekleurde pulsen die vijanden en obstakels onthulden toen mijn personage dichtbij kwam. Het is leuk om een ​​game uit te spelen en de game nog steeds opnieuw te spelen, alleen anders.

Ik heb ook niet alle zijverhaalniveaus afgemaakt. Er zijn drie extra speelbare personages. Er is Tawny, Crashs vriendin uit een andere dimensie; Dingodile, Crashs voormalige half-croc, half-dingo-vijand; en Dr. Neo Cortex zelf. Elk heeft zijn eigen speelstijl en elk krijgt zijn eigen selectie van optionele niveaus om te spelen. Tawny gebruikt haar hookshot- en ass-kicking-krachten om Crash en Coco op hun avontuur te helpen. Dingodile zuigt explosieven op met zijn jachtgeweer en zweeft. Neo Cortex heeft een speciaal pistool dat vijanden in springerige platforms verandert. De optionele niveaus van deze personages sluiten over het algemeen aan op de niveaus van Crash en Coco en verklaren enkele van de vreemdere dingen die tijdens het hoofdverhaal gebeuren. Als een deur zonder reden open waait tijdens het spelen als het primaire bandicoot-duo, is de kans groot dat een van de zijpersonages het deed.

Crash Bandicoot 4: It’s About Time blijft ook trouw aan de collect-a-thon-roots van zijn voorgangers. Elk niveau heeft een reeks doelen waarbij je edelstenen moet verzamelen, die worden gebruikt om personageskins te ontgrendelen. Door al het wumpa-fruit te verzamelen, alle dozen te breken, minder dan drie keer te sterven en de verborgen edelsteen te vinden, worden spelers beloond met edelstenen. Er zijn ook tijdritten voor elk niveau, compleet met ontwikkelaargeesten om tegen te racen, die relikwieën belonen. Kortom, er is heel veel te doen om 100 procent van dit spel te maken.

Omdat ik niet tegen de klok race om het spel op tijd af te maken voor herziening, doorloop ik langzaam elk niveau, pas ik toe wat ik heb geleerd en zoek geduldig elke doos en stuk wumpa-fruit op. Crash Bandicoot 4: It’s About Time heeft genoeg dingen om me een tijdje aan het spelen te houden, en ik kijk er erg naar uit om me erin te verdiepen.

De conclusie Laat je niet voor de gek houden door de weelderige, kleurrijke graphics en de grillige, xylofoonzware soundtrack. Crash Bandicoot 4: It’s About Time's leuke en frivole façade verbergt een spel dat aanvoelt alsof het actief probeert om ondeugende buideldieren te vermoorden. Het gaat over de overwinning uit de kaken, bommen, snel bewegende voertuigen, draaiende messen, laserroosters en vuurpijpen van de dood. Ik faalde veel vaker dan dat ik slaagde tijdens mijn run dankzij Ray West en zijn lakeien, maar ik heb er een geweldige tijd mee gehad. Dus het krijgt een 9 van mij