Er is een hoop om van te houden in de prachtig gepixelde RPG-roguelite Star Renegades. Ik zou willen dat al zijn ambitieuze ideeën net zo elegant samenkwamen als zijn kunststijl.

In Star Renegades, de nieuwste Steam-game van Massive Damage, makers van de uitstekende Halcyon 6, verzamel je een team van charmante cliches - de guitige premiejager, de cerebrale androïde monnik, de mech suit samurai - om te strijden tegen een transdimensionaal rijk van automaten die het Imperium worden genoemd en die vastbesloten zijn om elke nieuwe kwantumrealiteit die het ontdekt, over te nemen. In de minderheid en outgunned, je enige voordeel is een droid die ook naar dimensies kan springen, lerend van elke mislukte ontmoeting en die kennis en ervaring meeneemt naar de volgende, enigszins andere realiteit die belegerd wordt. Het is een cool scifi-uitgangspunt dat vorm en inhoud krijgt door de geweldige sfeer en de griezelige robotachtige geluidseffecten van de game, maar het is ook de bron van een roguelite-loop die uiteindelijk net zo vervelend kan aanvoelen als elke traditionele RPG-grind.

Wanneer je aan een nieuwe run begint, selecteer je een groep van drie helden om van nul af te stijgen terwijl je vecht op een aantal verschillende kaarten, verspreid over vier verschillende werelden. Elke kaart is een isometrisch labyrint van kleine gebieden die door poorten met elkaar zijn verbonden. Sommige gebieden hebben turn-based gevechten tegen het Imperium. Anderen bevatten grondstoffen of schatkisten die je kunt pakken om je op weg te helpen. Uiteindelijk bereik je het doel en ga je, meestal na een baasgevecht, naar de volgende map.

De opzet voelt een beetje als het spelen van een bordspel, vooral op kaarten die afteltimers hebben voor wanneer "kolossen", extra stoere robotvijanden, verschijnen. Sommige poorten moeten worden gehackt en na het hacken van drie poorten eindigt de dag, waardoor je gedwongen wordt om een ​​nacht te kamperen voordat je naar de volgende zone kunt reizen. Naast dat het een leuke onderbreking is voor personages om samen rond te hangen, dient kamperen ook een gameplay-doel, waardoor je een beperkt aantal kaarten die je gedurende de dag hebt verzameld, kunt spelen om buffs en stat-verhogingen op je feest te geven, evenals hun affiniteit met elkaar vergroten, wat verdere stat-bonussen ontgrendelt. Deze cyclus dwingt je om te kiezen waar je onderzoekt en wie je moet vechten voordat de kolos verschijnt, hoewel ik uiteindelijk nooit het gevoel heb gehad dat deze beslissingen er zo veel toe deden.

Tijd speelt ook een sleutelrol in de veldslagen van Star Renegades. Een tijdlijn bovenaan het gevechtsscherm laat zien wanneer elk personage en elke vijand in actie zal komen. Als iemand voor zijn beurt wordt geraakt, wordt hij nog verder teruggeslagen in de tijdlijn. Als het genoeg keren gebeurt tijdens een enkele beurt, verliezen ze de kans om helemaal te handelen. Hoewel het iets is om voor te waken aan uw kant, is het ook de sleutel tot het winnen van veldslagen waarin u anders behoorlijk overtroffen zou worden.

Naast deze tijdmonteur heeft elk personage naast gezondheid ook bepantsering en afscherming. Afscherming neemt eerst schade op en herstelt volledig aan het einde van een gevecht. Armor vermindert in het algemeen binnenkomende schade, wordt alleen aan het einde van de kaart hersteld. Gezondheid is de laatste die schade opneemt en kan alleen worden hersteld door kaarten te gebruiken tijdens het kamperen of door gezondheidspakketten te vinden tijdens het verkennen van de kaart.

Het zorgvuldig beheren van elke meter is de enige manier om voor langere tijd te overleven, en ook de grote complicerende factor bij het kiezen van een aanval. Naast het proberen om vijanden terug te slaan zodat ze hun beurt verliezen, moet je ook beslissen of je hun schilden onmiddellijk neer wilt halen, hun pantser direct wilt aanvallen of vertrouwen op aanvallen die de vijandelijke verdediging helemaal kunnen doorboren en hun gezondheid direct teniet doen. . Alles bij elkaar zorgt elk van deze elementen ervoor dat de Star Renegades-benadering van turn-based gevechten uitdagend, nieuw en heel leuk is.

Helaas begonnen die gevoelens af te nemen naarmate ik vaker terug naar het begin werd teruggeleid en steeds weer opnieuw door soortgelijke gevechten moest puzzelen. De middelen die je elke keer verzamelt, kunnen worden gebruikt om nieuwe personages en nieuwe uitrusting te ontgrendelen die tijdens je volgende poging willekeurig zullen spawnen. Anders worden de niveaus, relaties en bestaande uitrustingen van je personages weggevaagd.

De game probeert elke nieuwe run een beetje frisser te laten aanvoelen met een kijk op het aartsvijandensysteem van Shadow of Mordor, waar de vijand die je heeft vermoord wordt gepromoveerd en enige tijd in de schijnwerpers staat. Er zit echter geen echt verhaal achter deze vijanden behalve een reeks oneliners, en na een tijdje was het moeilijk om ze uit elkaar te houden. Slechts een paar uur na Star Renegades (ik heb er tot nu toe vijf gespeeld), wenste ik dat ik het verhaal en de kaarten gewoon kon benaderen zoals de ongecompliceerde progressie van de Octopath Travel-achtige RPG-throwback waar het anders op lijkt. In tegenstelling tot sommige roguelites, waar vaardigheid en ervaring het gebrek aan kracht kunnen compenseren, heb ik niet het gevoel dat mijn snelgroeiende ploeg rebellenjagers het in zich zal hebben om het Imperium binnenkort voorgoed te verpletteren.

Dat betekent niet dat ik er klaar voor ben om het volledig terzijde te schuiven. Door zijn intrigerende wereldopbouw en weelderige grafische bloei ben ik van plan op een dag minstens één van zijn realiteiten te bevrijden van de robotkolonisatoren. Ik hoop alleen dat de sleur op een gegeven moment gelijk begint te worden of op de een of andere manier wordt aangepakt in een toekomstige update. Star Renegades heeft te veel coole ideeën om ze verborgen te houden achter een ontmoedigende muur van overschotten.