Sinds de lancering van de originele LittleBigPlanet in 2009, wilde ik een volledig, echt spel met de aan elkaar genaaide mascotte van Media Molecule, zonder de bouwtools die de belangrijkste focus van de serie zijn. Nu heb ik dat in de PS5-lanceringstitel Sackboy: A Big Adventure, een meestal niet-bedreigende platformgame met geweldige muziek.

Hoewel elk van de drie LittleBigPlanet-spellen een soort verhaalcampagne bevat, is geen van hen bijzonder goed vanuit het oogpunt van gameplay. Ze zien er allemaal prachtig uit, alle steken en stoffen texturen en bewerkte obstakels. Ze klinken ook geweldig, gevuld met een eclectische mix van muziek, van tribale deuntjes tot indierock tot bruisende pop. Ze spelen gewoon niet goed. Dat komt omdat de LittleBigPlanet-campagnes bedoeld zijn om spelers te inspireren om hun eigen creaties te maken en te delen. Het zijn veredelde demo's, bezaaid met stickers en kostuumstukken die spelers kunnen verzamelen en gebruiken. De besturing van Sackboy in die spellen is slordig en onnauwkeurig.

Sackboy: A Big Adventure, nu uit voor zowel de glimmende nieuwe PS5 als die vieze oude PS4's, neemt de knutselstijl, uitstekende deuntjes en schattige hoofdrolspeler van LittleBigPlanet en plaatst ze allemaal in een echt platformspel. Sackboy reist door vijf verschillende samengestelde werelden om zijn vrienden te redden van de gemene Vex, een kwaadaardige nar die ervan droomt chaos te zaaien door het hele universum. Elke wereld bestaat uit een reeks niveaus die Sackboy moet voltooien om de baas van elke wereld te ontmoeten voordat hij doorgaat naar de volgende.

Een paar van mijn collega's begonnen Sackboy: A Big Adventure op hetzelfde moment als ik, en we kregen allemaal code als onderdeel van het PS5-beoordelingsprogramma. Ze deden het spel vrijwel onmiddellijk als saai af. Ik bleef het spel tot het einde doorspelen, een proces waarvan ik zou zeggen dat het me ongeveer 10 uur kostte. Nu mijn avontuur voorbij is, kan ik met enige autoriteit zeggen dat het heel mooi is, af en toe briljant, maar ja, een beetje saai.

Als je van de geëxplodeerde ambachtelijke winkel-esthetiek van LittleBigPlanet houdt, zul je de look van Sackboy geweldig vinden. De niveaus zijn allemaal ritsen en vilt, jute en katoenen ballen. De hele game heeft een handgemaakt gevoel dat ooit uniek was, maar nu een beetje moe wordt. Hoezeer ik het werk ook bewonder, de hele tweedimensionale pop-uppersonages die eruit zien als toneelkleden, zijn dun aan het dragen.

De gameplay is net zo zacht en gezellig als al die mooie stoffen texturen. Sackboy is geen moeilijke platformgame. Hoewel er een aantal niveaus in het spel zijn met licht gespannen automatisch scrollen, waardoor spelers gedwongen worden de actie op het scherm bij te houden of te sterven, bestaat het grootste deel van het spel uit relatief ontspannen 3D-platformactie. Niveaus zijn niet getimed, waardoor spelers de vrijheid hebben om verzamelobjecten te verkennen en op te sporen. Als ik een leven verlies, geeft de game het over het algemeen vrij snel terug, alsof het zegt: "Maak je geen zorgen, ik heb je." Ik heb me op geen enkel moment bijzonder bedreigd gevoeld tijdens het spelen van A Big Adventure.

Voor sommigen is dat saai. Voor mij is het een aangename zondagmiddag. Het houdt mijn hartslag lekker laag, zodat ik in de groef kan komen van het verzamelen van blauwe bollen, het ontgrendelen van kostuums en het luisteren naar uitstekende muziek. Serieus, de soundtrack van deze game is geweldig. Er zijn veel mooie instrumentale dingen, variërend van ontspannende lobbydeuntjes tot dramatische en spannende muziek op niveaus die lang niet zo dramatisch en spannend zijn als de muziek zou aangeven. Er zijn een aantal wonderbaarlijk vreemde instrumentale covers van pophits. En dan zijn er zelf pophits: er is een reeks levels opgebouwd rond populaire muziektracks, waaronder David Bowie's 'Let's Dance', 'Toxic' van Brittany Spears, 'Jungle Boogie' van Kool & the Gang, en natuurlijk de ever -presenteer 'Uptown Funk'.

Dat daar is net zo spannend als Sackboy: A Big Adventure krijgt. De game heeft behoorlijk wat coole platformmechanismen. In sommige levels kun je de R2-trigger gebruiken om draaiende rollen vast te pakken, waardoor Sackboy vliegt. Ik ben dol op de vreemde orblike wezens die platforms en andere niveau-elementen laten verschijnen wanneer Sackboy ze raakt. Mechanica zoals deze maken het spel interessanter, al is het maar een beetje.

Het hoofdspel in ongeveer 10 uur voltooid, waarbij enkele optionele fasen zijn overgeslagen.

Er zijn coöperatieve niveaus voor maximaal vier spelers, maar ik ben maar een enkele speler en de ondersteuning voor online multiplayer is vertraagd. Er zijn optionele niveaus op de gamekaart die samenwerking vereisen om te voltooien, en die onvoltooide kaartpictogrammen zullen me gek maken totdat online is gepatcht of ik hol en een ongerepte witte Dualsense-controller in de wanten van een van mijn groezelige kinderen stop. ongedefinieerd

Voor degenen met schonere kinderen dan de mijne, is Sackboy: A Big Adventure precies het soort niet-bedreigende videogame dat perfect is voor een familiespelavond. Het is charmant, met een kindvriendelijk verhaal en vergevingsgezinde gameplay die niet in lelijke tranen zal resulteren. Het kan zelfs iemand inspireren om ooit bij een Michael's of Joanne's te gaan werken.