De meeste tactische spellen stellen je in staat om mislukking te voorkomen. In XCOM, als een personage sterft, zijn ze verdwenen. Hetzelfde geldt voor Fire Emblem (tenminste in de klassieke modus) en andere soortgelijke. Othercide is niet zo. Othercide spelen betekent dat je je hersenen opnieuw moet bedraden om fouten te tolereren en zelfs op te sporen. De dood komt snel en brutaal en herhaalt zich tot in het oneindige. Maar goed dat je ervoor wordt beloond.

Het verhaal Othercide, dat sinds juli speelbaar is op pc, Xbox One en PlayStation 4, maar net uitkwam voor Switch op vrijdag, is een visueel opvallend tactisch rollenspel met diepe roguelike-elementen. Je bestuurt een leger van dochters, semi-onsterfelijke wezens wiens gothic-getups ervoor zorgen dat ze precies passen in een underground heavy metal-bar. Onder leiding van een goddelijke entiteit genaamd de Rode Moeder, zijn de dochters verwikkeld in een oorlog tegen de alomtegenwoordige, buitenaardse krachten van het lijden. Het is allemaal erg dramatisch en riekt naar Hot Topic uit het midden van de jaren 2000, ook al begint het verhaal in de schemering van de 19e eeuw.

Dochters kunnen een van de drie klassen worden toegewezen. Schilddragers zijn keihard, hebben een hoge verdediging en gezondheid en zijn effectief in het beheersen van menigten. Blademasters zijn relatief brozer, maar kunnen van dichtbij enorme hoeveelheden schade aanrichten. Soulslingers zijn afstandsstrijders die dubbele pistolen met dodelijke precisie hanteren en die spelers van tactische shooters onmiddellijk vertrouwd zullen voelen. Ze stijgen zoals je zou verwachten: door vijanden te doden en gevechten te winnen.

De game is onderverdeeld in vijf verschillende secties, die uitmonden in een baasgevecht. Elk gevecht is opgezet als gevechten die je in veel andere tactische spellen zou vinden. Er is een betegeld bord. Je bestelt je eenheden van plek tot plek als moorddadige schaakstukken. Hun actiepunten beperken hoe ver ze kunnen bewegen en hoeveel acties ze per beurt kunnen uitvoeren. Je doel is om alle vijandelijke eenheden strategisch uit te schakelen voordat ze jou kunnen uitschakelen. Wanneer je secties voltooit, verdien je valuta die je uiteindelijk kunt uitgeven om een aanzienlijke bonus te geven aan alle dochters in je groep, meestal een gezondheids- of stat-boost.

De gameplay Het is technisch gezien een turn-based game, in die zin dat je samen met je vijanden uitschakelt wie een zet mag doen. Maar het is geen vaste jouw-beurt / mijn-beurt-structuur. In plaats daarvan maakt Othercide gebruik van iets dat een 'dynamisch tijdlijnsysteem' wordt genoemd. Onderaan het scherm is er een balk die elke eenheid op het bord toont. Naarmate de rondes vorderen en personages bewegingen maken, verschuiven de eenheden naar links over de balk. Wanneer een eenheid het verste linkerpunt van de balk bereikt, is het hun beurt om aan te vallen. Als je maar 50 procent (of minder) van de actiepunten van een dochter gebruikt, kunnen ze ergens in het midden van de balk springen in plaats van helemaal terug te keren naar het einde van de wachtrij.

De tijdlijn is van belang omdat aanvallen voor het grootste deel zijn onderverdeeld in twee verschillende categorieën: onmiddellijke acties en vertraagde acties. Onmiddellijke acties zijn eenvoudig: je geeft een Blademaster opdracht om naar een vijand te wandelen en ze met haar zwaard te hakken, of laat een Soulslinger een pistoolschot opstellen en wegvuren. Uitgestelde acties zijn daarentegen krachtiger, maar ze duwen een eenheid een beetje terug in de wachtrij. Ze voeren de aanval pas uit als ze de linkerkant van de tijdlijn weer bereiken. Zowel dochters als de krachten van het lijden kunnen een uitgestelde actie voorbereiden, maar door dat te doen, staan ​​ze open voor onderbreking of, vaker, een vroegtijdige dood. Als een uitgestelde actie met succes wordt uitgevoerd, kan dit het tij van de strijd veranderen. Als overwinnaar tevoorschijn komen, moet je met dit alles in je hoofd jongleren, actief de tijdlijn beoordelen en beoordelen wanneer het het beste is om voorzichtig of agressief te zijn.

Het hoeft niet te verbazen te horen dat Othercide genadeloos straft. Als al je dochters zijn vermoord, begin je opnieuw vanaf het begin. Er is geen manier om uw dochters te genezen - althans niet zonder een ander te doden. De enige manier om de gezondheidsbalk van een dochter te herstellen, is door een andere van hetzelfde of een hoger niveau op te offeren. Als bonus krijgt degene die wordt genezen ook een stat-boosting-voordeel. Aangezien elke gezondheid die in het ene gevecht verloren gaat, verloren blijft in het volgende, moet je moeilijke beslissingen nemen. Een dochter opofferen om een ​​andere op te lappen? Of het volgende gevecht beginnen met je beste soldaat op het randje?

Het goede nieuws is dat wanneer dochters worden gedood - hetzij in actie of door opoffering - ze niet voorgoed dood zijn. Ze gaan naar een gebied genaamd de begraafplaats, waar je ze kunt doen herleven door iets uit te geven dat een 'opstandingsfiche' wordt genoemd. Elke nieuw leven ingeblazen dochters behouden hun ervaringspunten, statistieken, vaardigheden en niveaus, hoewel ze alle vaardigheidsmods verliezen die ze hebben opgebouwd. Omdat tokens voor wederopstanding in eerste instantie zeldzaam zijn, moet u beslissen wie u wilt laten herleven.

Ik heb bijvoorbeeld vanaf de allereerste missie een betrouwbare Soulslinger genaamd Constance bij me gehad. Constance sloot zich eerst bij mijn team aan naast een Shieldbreaker genaamd Temperance en een Blademaster genaamd Blanche. Ze zijn al op de begraafplaats sinds hun eerste run, maar Constance is een hoeksteen van mijn team geweest. Ze is gestorven en vaker weer tot leven gekomen dan het schietgrage karakter van Tom Cruise uit Edge of Tomorrow. Dochters worden procedureel gegenereerd, dragen bijna identieke outfits en krijgen allemaal dezelfde Victoriaanse namen toegewezen (die, om eerlijk te zijn, je kunt aanpassen). Het duurt niet lang om het rooster met 32 slots te vullen met groepsleden die in wezen klonen zijn. Mijn beslissing om Constance nieuw leven in te blazen als een feniks komt niet voort uit affiniteit met haar als personage. Het is puur geworteld in het feit dat ze heeft bewezen een effectievere soldaat te zijn dan haar zussen. Door dit herhaaldelijk te doen, heb ik één ding geleerd: in Othercide is de dood niet het einde.

Ik begon mijn eerste run en wilde, met wat ik me nu realiseer, een lachwekkende klodder overmoed, om al mijn personages tot het einde in leven te houden. Nu begin ik met hardlopen met de bedoeling om te verliezen, in plaats daarvan besluit ik me te concentreren op het zo veel mogelijk polijsten van Constance, waarbij ik alle anderen in de partij als pionnen voor dat doel gebruik. Je kunt ook essentiële stat-buffs voor de hele groep ontgrendelen door bepaalde mijlpalen te bereiken, bijvoorbeeld door een bepaald niveau te bereiken of door een bepaald aantal van een bepaalde vijand te doden. Ik begin vaak met het najagen van deze mijlpalen met de volledige wetenschap dat ik uiteindelijk zal verliezen. Als het me een stap dichter bij mijn doel brengt om nog een mooie stat-boost te halen, dan noem ik het een waardige inspanning. Othercide, tegen jaren van conditionering anders, heeft me geleerd om op mislukking te jagen.

De Conclusie Othercide is een uitermate goed spel met een enorm veel potentie. Het duistere sfeertje trekt ons enorm aan en past ook goed bij het spel. Het geeft dat mysterieuze angstige gevoel. Daarnaast is dit waarschijnlijk het beste tactische spel momenteel in de markt. Het is veruit beter dan XCOM, het biedt veel meer diepgang, tegenstanders, en de moeilijkheidsgraad ligt uitermate hoger. Het krijgt van ons daarom een 9,5